روزه بهائی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
←‏لید: مقدمه کوتاه و افزودن منبع
←‏لید: برای روانی و سادگی جملات ویرایش شد. برخی جملات طولانی خلاصه شده سعی در پرهیز از تکرار مکررات شد. عنوان بخشها اضافه شدند. و منابع بیشتری افزوده شدند.
برچسب‌ها: جمع عربی واژگان فارسی ویرایشگر دیداری
خط ۱:
سید علی محمد باب حکم ۱۹ روز روزه را دز ماه علاء در تقویم جدیدش بر پیروان خود واجب نمود. بهاءالله در کتاب اقدس حکم روزه و این تقویم را پذیرفت و جزئیات و احکام آنرا تغییر داد.<ref>A Concise Encyclopaedia of the Baha'i Faith by Peter Smith, One World, Oxford, ISBN 1-85168-184-1</ref>
 
== تقویم بهائی ==
در [[تقویم بهائی]] هر سال دارای ۳۶۵ روز (۳۶۶ روز در سالهای کبیسه) است. یک سال شامل ۱۹ ماه ۱۹ روزه است که جمعاً ۳۶۱ روز می‌شود و چهار روز باقی‌مانده که در سالهای کبیسه پنج روز می‌گردد، به ''[[ایام هاء]]'' مشهور است. آخرین ماه سال، شهر العلاء نامیده می‌شود. بهائیان در این ماه از طلوع تا غروب خورشید از خوردن و آشامیدن و استعمال دخانیات پرهیز کرده و روزه می‌گیرند. در دیانت بهائی روزه مبارزه با هوای نفس است.
در [[تقویم بهائی]] که یک تقویم خورشیدی است و با نوروز آغاز می شود، هر سال دارای ۳۶۵ روز (و در سالهای کبیسه ۳۶۶ روز ) است. این تقویم شامل ۱۹ ماه ۱۹ روزه است که جمعاً ۳۶۱ روز می‌شود و چهار روز باقی‌مانده که در سالهای کبیسه پنج روز است به « ''[[ایام هاء|ایام هاء»]]'' موسومند و «بهائیان» آنها را به مهمان نوازی و بخشش برای محتاجین میگذرانند. ایام هاء بعد از ماه ۱۸ و قبل از آخرین ماه بهائی شهر العلاء (ماه بلند مرتبگی) قرار دارد، شهرالعلاء در تقویم بهائی ماه صیام (روزه) است که همه ساله پس از پایان «ایام هاء» شروع شده و تا روز سال تحویل (نوروز) ادامه دارد. هر سال عید صیام بهائی و اول عید نوروز بر هم منطبقند.
 
== از احکام روزه ==
تقویم بهائی بنابراین تقویم ثابت، این ماه یعنی [[ماه صیام]]، همه ساله مطابق ۱۱ اسفند تا عید نوروز است. بدین صورت [[عید صیام|عيدصیام]] و [[عید نوروز]] در یک روز است. البته در مورد روزه در آخرین روز سال کبیسه اختلاف نظر وجود دارد. [[روزه]] در دیانت بهائی بر هر [[بهائی]] ای که ۱۵ سال تمام (سن بلوغ در دیانت بهائی) دارند، واجب است.
نادر سعیدی در صفحه ۲۶۴ کتاب «پیامبر و تمدن» اشاره می کند به این که بهاءالله پیروی از احکامش را برای پیشرفت تعالیمش و جلب اعانت خداوند برای تکامل روحانی فرد میداند. سعیدی در تعالیم بهاءالله بین اعتقاد داشتن به پروردگار، قبول کردن دستوراتش و انجام آن دستورات یکنوع هماهنگی می یابد. اعمال نماز و روزه که بنا بر کتاب ایقان بهاءالله به عنوان آفتاب و ماه در آسمان دیانت یاد شده اند از اولین احکامی هستند که برای پیروان قرار گذاشته شده اند.<ref>Logos and Civilization: spirit, history, and order in the writings of Baha'u'llah, Nader Saiedi, University Press of Maryland, 2000, University of Michigan, Jun 5, 2010, <nowiki>ISBN 1883053633</nowiki>, 9781883053635</ref>
 
در این آئین، روزه بر هر فرد بهائی که بین ۱۵ (سن بلوغ در دیانت بهائی) تا ۷۰ سالگی تمام داشته باشد واجب است. بهائیان در شهرالعلاء از طلوع تا غروب خورشید از خوردن و آشامیدن و استعمال دخانیات پرهیز کرده، آداب روزه با بجا می آورند. مسافرین، زنان شیرده، خانمها در هنگام جریان عادت، زنان باردار، بیماران، و کسانی که در ایام روزه به کارهای شاقه (سخت) مشغول باشند از روزه گرفتن معافند.<ref>رساله سؤال و جواب شماره ۷۶</ref> بهاءالله در این باره می گوید که اگر کسی در شهرالعلاء نتوانست روزه بگیرد بهتر است که برای احترام به این حکم پروردگار و بزرگداشت مقام روحانی این حکم از تظاهر به روزه نبودن بپرهیزد.<ref>گنجینه حدود و احکام، تألیف و تنظیم عبدالحمید اشراق خاوری صفحه ۴۶</ref>
در این بین افرادی از گرفتن روزه معافند:
* مسافرین
** مشروط بر اینکه سفر بیش از ۹ ساعت به طول انجامد.
** کسانی که پیاده سفر می‌کنند به شرط اینکه بیش از ۲ ساعت پیاده‌روی کنند.
** کسانی که در محلی کمتر از ۱۹ روز اقامت کنند.
** کسانی که به قصد اقامت ۱۹ روز یا بیشتر در محلی وارد شوند فقط برای ۳ روز اول بعد از ورود از روزه گرفتن معافند.
** کسانی که در ایام روزه به خانه خود مراجعت می‌کنند از روز ورود باید روزه بگیرند.
* بیماران
* نفوسی که سنشان متجاوز از ۷۰ سال است. این سن در دیانت بهائی به [[حد هرم]] معروف است.
* زنان باردار
* زنان شیرده
* زنان در موقع عادت ماهیانه
* شاغلین به مشاغل سخت. بهاءالله شارع دین بهایی در اینباره می نویسد که در آن ایام قناعت و ستر یعنی عدم تظاهر به جهت احترام حکم الله و مقام صوم (روزه) اولی و پسندیده است.<ref>[[رساله سؤال و جواب]] شماره 76</ref>
 
روزه برای نذر و عهد درخارج غیراز ماه شهر العلاءشهرالعلاء جایز است، «ولکناما حقبهائیان جل جلاله دوست داشتهمعتقدند که هرگونه عهد و نذرنذری دربهتر است برای اموری کهباشد منفعتکه آنسودش به عباداللهبشریت می‌رسد واقع شود»برسد.<ref>[[رسالهگنجینه سؤالحدود و جواب]]احکام، شمارهتألیف 71و تنظیم عبدالحمید اشراق خاوری صفحه ۴۴</ref>
 
== اهداف ==
در دیانت بهائی هدف از روزه مبارزه با هوای نفس است. در این ایام از طلوع تا غروب آفتاب از جمیع آنچه خوردنی،نوشیدنی، استعمال دخانیات، و حتی استفاده از بیاناتی که مانع رشد قوای روحانی شخص است باید پرهیز کرد.<ref>گنجینه حدود و احکام، تألیف و تنظیم عبدالحمید اشراق خاوری صفحه ۴۵</ref>
 
<br />
 
== آثار بهائی ==
این ایام را اساسا دوره ای برای دعا، تفکَر و تجدید قوای روحانی برشمرده و مؤمنین را به کوشش در تجدید نظر لازم در بهبود و تقویت روحانی خویش دعوت کرده، و به اهمیت روحانی این حکم که در حقیقت نشانه ای از پرهیز از خودخواهی و هواهای نفسانی در تمام امور است تأکید می کنند.
 
طبق تأکید شوقی افندی، لازمه حیات معنوی داشتن صفای باطن است که در اثر پرورش نیروهای روحانیِ نهفته در وجود انسان ایجاد می شود. این نیروها باید در این ایام خاص که بهأءالله هر لحظه اش را دارای قوای عظیمه دانسته به روح و جان آدمی توانائی و طراوت خاص بخشد.<ref><nowiki>http://reference.bahai.org/fa/t/b/KA/ka-302.html#pg%D9%85121</nowiki></ref><ref>A Basic Baha'i Dictionary, page 83, from a letter written on behalf of Shoghi Effendi, 10 January 1936. Lights, no. 487/General Editor. Wendi Momen/ George Ronald. Oxford ISBN 0-85398-230-9</ref>
 
== پانویس ==
خط ۲۵:
 
== منابع ==
 
* احکام دیانت بهائی صفحه ۷
* [[کتاب اقدس]] بندهای ۱۰ الی ۱۷
* [[رساله سؤال و جواب]]