درهم‌تنیدگی کوانتومی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''در هم تنیدگی کوانتومی''' می‌گوید «در سامانه‌های مرکب با وضعیت‌هایی مواجه می‌شویم که در آن اجزای سامانه دارای هیچ ویژگی نیستند بلکه فقط سامانهٔ کل دارای دسته‌ای از ویژگی‌ها است.» به زبان ساده و به عنوان اولین مثال تاریخی، درهم‌تنیدگی جفت شدن خواص مکانیکی دو ذره است، ذراتی که پیش تر با یکدیگر در اندرکنش بوده و سپس از یک دیگر جدا شده‌اند به دلیل دارا بودن ویژگی درهمتنیدگی مشاهده اولین ذره منجر به تغییر آنی ذره دوم میگردد. در هم تنیدگی برای ذراتی همچون [[فوتون|فوتونها]]، [[الکترون|الکترونها]] و حتی [[مولکول|مولکول‌ها]] رخ می‌دهد. این اندرکنش فیزیکی مربوط به خواصی نظیر مکان، [[تکانه]]، [[اسپین]] و [[قطبش]] و... است به گونه‌ای که با تعیین هر یک از خواص برای یکی از دو ذره همان خاصیت در دیگری تعیین می‌شود. به عبارت دیگر هر یک از ذرات جفت شده به خوبی توسط حالت کوانتومی مشابه توصیف می‌شوند.