وویجر ۲: تفاوت میان نسخه‌ها

| name = وُویجروُیجر ۲

| image_caption = وُویجروُیجر ۲

[[پرونده:Voyager.jpg|بندانگشتی|چپ|230px|وویجرویجر ۲]]

'''وُویجر ۲ویجر۲''' {{انگلیسی|Voyager 2}} یک [[کاوشگر فضایی]] بی‌سرنشین میان‌سیاره‌ای است که در [[۲۰ اوت]] [[۱۹۷۷ (میلادی)|۱۹۷۷]] در قالب برنامهٔ [[وویجرویجر]] برای مطالعهٔ سیاره‌های خارجی [[منظومهٔ شمسی]] و همچنین [[فضای میان‌سیاره‌ای]] توسط [[ناسا]] به فضا پرتاب شده‌است. این کاوشگر ۷۲۲ کیلوگرمی تا تاریخ {{date}} به مدت {{For year month day | year=1977| month=08| day=۲۰}} در مأموریت بوده و همچنان به ارسال پیام ادامه می‌دهد. گرچه وویجر ۲ویجر۲ شانزده روز پیش از وویجر ۱ویجر۱ به فضا پرتاب شد، اما به دلیل داشتن مسیر متفاوت (که در نهایت [[پرواز کناری]] [[اورانوس]] - [[نپتون]] را ممکن می‌ساخت) توسط همتای خود وویجر ۱ویجر۱ پشت سر گذاشته می‌شد. وویجر ۲ویجر۲ با فاصلهٔ ۱۰۲/۷ [[واحد نجومی]] از [[خورشید]] (۳٬۱۵۰ میلیون کیلومتر) در تاریخ ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۳ به‌همراه وویجر ۱،ویجر۱، [[پایونیر ۱۰]] و [[پایونیر ۱۱]] از دورترین ساخته‌های دست بشر در فضا محسوب می‌شود.<ref name="voyager.jpl.nasa.gov">http://voyager.jpl.nasa.gov/where/index.html</ref> وویجر ۲ویجر۲ بخشی از برنامهٔ [[وویجرویجر]] بود که به همراه فضاپیمای خواهرش وویجر ۱ویجر۱ اجرا شد؛ که مأموریتش بررسی و مکان‌یابی مرزهای منظومهٔ شمسی شامل [[کمربند کویپر]]، [[هلیوسفر]] و [[فضای میان‌ستاره‌ای]] است. این [[فضاپیما]] نخستین فضاناوی بود که از سیاره‌های [[غول یخی]]؛ اورانوس و نپتون، دیدار کناری کرد. وویجر ۲ویجر۲ در ۲۹ ژوئن ۱۹۷۹ به [[برجیس]] رسید و نیز در ۲۶ اوت ۱۹۸۱ از کنار [[زحل|کیوان]] و در ۲۶ ژانویه ۱۹۸۶ از کنار اورانوس گذر کرد.<ref>https://voyager.jpl.nasa.gov/mission/index.html {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20170118173257/http://voyager.jpl.nasa.gov/mission/index.html |date=۱۸ ژانویه ۲۰۱۷ }} NASA Voyager - The Interstellar Mission Mission Overview Archived May 2, 2011, at the Wayback Machine.]</ref>

وُویجر ۲ویجر۲ در فاصلهٔ {{Convert|119|AU|km|abbr=on|sigfig=۳}} از خورشید، تا اواخر سال ۲۰۱۸، {{convert|15.341|km/s|km/h|abbr=on}}<ref>https://voyager.jpl.nasa.gov/mission/status/</ref> با سرعت ۱۵٫۳۴۱ کیلومتر بر ثانیه (۵۵٬۲۳۰ کیلومتر در ساعت) نسبت به خورشید، در حرکت است. با این [[سرعت برداری]]، وُویجر ۲ویجر۲ چهارمین از پنج فضاپیمایی است که برای رسیدن به [[سرعت گریز]]؛ که امکان ترک سیستم خورشیدی را به آن‌ها می‌دهد، برخوردار بوده‌اند. در دسامبر ۲۰۱۸ پروب رسماً گزارش داد که کاوشگر وُویجر ۲ویجر۲ [[هلیوسفر]] را بسوی [[فضای بیرونی|فضای بین ستاره‌ای]] در تاریخ ۵ نوامبر ۲۰۱۸<ref name="BBC-20181210">{{cite news |last=Gill |first=Victoria |title=Nasa's Voyager 2 probe 'leaves the Solar System' |url=https://www.bbc.com/news/science-environment-46502820 |date=December 10, 2018 |work=[[BBC News]] |accessdate=December 10, 2018}}</ref><ref name="NASA-20181210">{{cite news |last1=Brown |first1=Dwayne |last2=Fox |first2=Karen |last3=Cofield |first3=Calia |last4=Potter |first4=Sean |title=Release 18-115 - NASA’s Voyager 2 Probe Enters Interstellar Space |url=https://www.nasa.gov/press-release/nasa-s-voyager-2-probe-enters-interstellar-space |date=December 10, 2018 |work=[[NASA]] |accessdate=December 10, 2018}}</ref> ترک کرده و نخستین اندازه‌گیری مستقیم [[چگالی]] و [[دما]]ی پلاسمای بین ستاره‌ای را گزارش کرده‌است.<ref name="scinews interstellar">{{cite news | url=https://www.sciencenews.org/view/generic/id/353199/description/At_last_Voyager_1_slips_into_interstellar_space | title=At last, Voyager 1 slips into interstellar space – Atom & Cosmos | work=[[Science News]] | date=September 12, 2013 | accessdate=September 17, 2013 | archiveurl=https://web.archive.org/web/20130915214546/http://www.sciencenews.org/view/generic/id/353199/description/At_last_Voyager_1_slips_into_interstellar_space | archivedate=۱۵ سپتامبر ۲۰۱۳ | dead-url=yes }}</ref>محققان دانشگاه آیووا گزارش دادند که فضاپیمای ویجر 2 وارد فضای میان ستاره ای شد ،این منطقه یعنی فضای خارج از مرز حباب شکل تولید شده توسط بادهای خورشیدی. بدین ترتیب وویجر 2ویجر2 به دنبال خروج ویجر 1 در سال 2012 ، به دومین شیء ساخته شده توسط انسان تبدیل می شود که از تأثیرات خورشید ما خارج می شود.<ref>https://now.uiowa.edu/2019/11/voyager-2-reaches-interstellar-space?utm_source=uihp&utm_medium=news&utm_campaign=voyager2</ref>

در سال‌های آغازین [[عصر فضا]]، [[اخترشناس]]ان به این نتیجه رسیدند که رخداد «هم‌گرایی دوره‌ای» سه‌گانهٔ سیاره‌های بیرونی منظومهٔ شمسی در اواخر دههٔ ۱۹۷۰ رخ خواهد داد و در این فرصت استفاده از یک پروب به تنهایی برای بازدید از [[مشتری]]، [[زحل]]، [[اورانیوس]] و [[نپتون]]؛ با بهره‌گیری از تکنیک جدید [[کمک گرانشی]]، امکان‌پذیر خواهد بود. ناسا شروع به کار روی برنامهٔ «تور بزرگ» کرد که در نهایت به پروژهٔ عظیمی تبدیل شد که شامل دو گروه مرکب از دو پروب بود که هر کدام یک گروه برای دیدار با مشتری، زحل و پلوتو، و نیز، از مشتری، اورانوس و نپتون داشتند. بنا بر آن طرح، این فضاپیما با سیستم‌های بیش از حد مقاومی طراحی و ساخته می‌شد تا بتواند انجام و اجرای تمامی تور را تضمین کند. در سال ۱۹۷۲، این مأموریت به دو فضاپیما مجهز به دو مارینر مشتری- زحل تقلیل یافت و در آن ادغام شد. برای پایین نگه داشتن هزینهٔ برنامه، مأموریت تنها محدود به [[پرواز کناری|پروازهای کناری]] با گذر از کنار مشتری و زحل شد، اما گزینهٔ «تور بزرگ» باز نگه داشته شد.<ref name=ESBS/>{{rp|263}}: با پیشرفت برنامه، نام آن به [[وویجرویجر]] تغییر یافت.<ref>[https://voyager.jpl.nasa.gov/science/planetary.html Planetary Voyage] [[NASA]] [[Jet Propulsion Laboratory]] – California Institute of Technology. March 23, 2004. Retrieved April 8, 2007.</ref>

مأموریت اصلی وویجر ۱ویجر۱ برای کشف مشتری، زحل، و قمر زحل [[تیتان]] بود. وویجر ۲ویجر۲ همچنین برای پی‌گیری کاوش‌های مشتری و زحل بود، اما در مسیری که می‌توانست گزینهٔ هدایت شدن به ادامهٔ مأموریت به سوی اورانوس و نپتون، یا به تیتان به عنوان پشتیبانی برای مأموریت وویجر ۱ویجر۱ را هم داشته‌باشد؛ در صورت موفقیت‌آمیز بودن اهداف وویجر ۱،ویجر۱، به وویجر ۲ویجر۲ مأموریت داده شود که پروب را به سوی اورانوس و نپتون هدایت کند.<ref name=ESBS>{{cite book|last1=Butrica|first1=Andrew|title=From Engineering Science to Big Science|page=267|url=https://history.nasa.gov/SP-4219/Chapter11.html|accessdate=September 4, 2015|quote=Despite the name change, Voyager remained in many ways the Grand Tour concept, though certainly not the Grand Tour (TOPS) spacecraft. Voyager 2 was launched on August 20, 1977, followed by Voyager 1 on September 5, 1977. The decision to reverse the order of launch had to do with keeping open the possibility of carrying out the Grand Tour mission to Uranus, Neptune, and beyond. Voyager 2, if boosted by the maximum performance from the Titan-Centaur, could just barely catch the old Grand Tour trajectory and encounter Uranus. Two weeks later, Voyager 1 would leave on an easier and much faster trajectory, visiting Jupiter and Saturn only. Voyager 1 would arrive at Jupiter four months ahead of Voyager 2, then arrive at Saturn nine months earlier. Hence, the second spacecraft launched was Voyager 1, not Voyager 2. The two Voyagers would arrive at Saturn nine months apart, so that if Voyager 1 failed to achieve its Saturn objectives, for whatever reason, Voyager 2 still could be retargeted to achieve them, though at the expense of any subsequent Uranus or Neptune encounter.}}</ref>

کاوشگر ''وُویجر ۲ویجر۲'' با سه [[مولد گرما-الکتریکی ایزوتوپی|ژنراتور ترموالکتریک رادیوایزوتوپ]] (MHW RTG) چندصد واتی مجهز است. هر رادیو ایزوتوپ حرارتی (RTG) شامل ۲۴ استوانهٔ از کربن اکسید پلوتونیوم فشرده، است و حرارت کافی برای تولید حدود ۱۵۷ وات برق در مرحلهٔ پس از راه‌اندازی را فراهم می‌کند. در مجموع، RTGها فضاپیما را با ۴۷۰ وات [[انرژی الکتریکی]]، از هنگام راه‌اندازی فراهم می‌کنند (که تقریباً هر ۸۷٫۷ سال این مقدار نصف می‌شود) و ادامهٔ مأموریت را تا حداقل سال ۲۰۲۰ ممکن خواهند ساخت.<ref>{{cite web|title=Voyager 2 Craft Details|url=https://nssdc.gsfc.nasa.gov/nmc/spacecraftDisplay.do?id=1977-076A|website=NASA-NSSDC-Spacecraft-Details|publisher=NASA|accessdate=March 9, 2011}}</ref><ref name="NuclearNews">{{cite journal |last1=Furlong |first1=Richard R. |last2=Wahlquist |first2=Earl J. |date=1999 |title=U.S. space missions using radioisotope power systems |journal=Nuclear News |volume=42 |issue=4 |pages=26–34 |url=http://www2.ans.org/pubs/magazines/nn/pdfs/1999-4-2.pdf |accessdate=January 2, 2011}}</ref>

پرتاب ''وُویجر ۲ویجر۲'' در ۲۰ اوت ۱۹۷۷ توسط ناسا از مجتمع پرتاب فضایی ۴۱ در [[پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال]]، [[فلوریدا]]، از روی یک [[سامانه یک‌بارمصرف پرتاب]] قنطورس راه‌اندازی شد. دو هفته بعد، پروب همزاد آن وُویجر ۱ویجر۱ در تاریخ ۵ سپتامبر ۱۹۷۷ راه اندازی شد. با این حال، وُویجر ۱ویجر۱ پیش از ''وُویجر ۲ویجر۲'' به هر دو سیارهٔ مشتری و زحل رسید زیرا وُویجر ۲ویجر۲ به سوی مسیری طولانی‌تر و دایره‌ای پرتاب و راه‌اندازی شد.

File:Titan 3E Centaur launches Voyager 2.jpg | ''وُویجر ۲ویجر۲'' در ۲۰ اوت ۱۹۷۷ وبا موشک تیتان IIIE و به فضا پرتاب شد.

File:Animation of Voyager 2 trajectory.gif|thumb|right|انیمیشن مسیر وویجر ۲ویجر۲ از ۲۰ اوت ۱۹۷۷ تا ۳۰ دسامبر ۲۰۰۰,{{سخ}}{{legend2|magenta| ''وُویجر ۲ویجر۲''}}{{•}} {{legend2|Royalblue|[[زمین]]}}{{•}} {{legend2|Lime|[[مشتری]]}}{{•}} {{legend2| Cyan |[[زحل]]}}{{•}} {{legend2| Gold |[[اورانوس]]}}{{•}} {{legend2| OrangeRed |[[نپتون]]}}{{•}} {{legend2| Yellow |[[خورشید]]}}

File:Voyager 2 path.svg | مسیر اصلی ماموریت ''وویجر ۲ویجر۲'' .

File:Voyager 2 velocity vs distance from sun.svg | گراف سرعت مدار خورشید مرکزی ''وُویجر ۲ویجر۲'' در برابر فاصلهٔ آن از خورشید، نشان می‌دهد که چگونه سرعت فضاپیما با کمک و استفاده از جاذبه‌های مشتری، زحل و اورانوس افزایش یافته‌است. برای دیدار با [[تریتون]]، ''وُویجر ۲ویجر۲'' از قطب شمال نپتون گذر کرد و موجب شتاب در خارج از صفحهٔ [[دائرةالبروج]] آن شد و در نتیجه سرعت خود را نسبت به خورشید کاهش داده‌است.<ref>{{cite web|url=https://solarsystem.nasa.gov/basics/bsf4-1.php|title=Basics of space flight: Interplanetary Trajectories|publisher=}}</ref>

وویجر ۲ویجر۲ هم‌اکنون بیش از ۱۲۰/۸ واحد نجومی (۱۸/۰۷ میلیارد کیلومتر) از زمین و ۱۲۱/۴ واحد نجومی (۱۸/۱۷ میلیارد کیلومتر) از خورشید فاصله دارد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Voyager|نشانی=https://voyager.jpl.nasa.gov/|وبگاه=voyager.jpl.nasa.gov|بازبینی=2019-08-16|کد زبان=en}}</ref>[[پرونده:PIA22921-Voyager2-Position-20181210.jpg|بندانگشتی|وسط|600px|'''موقعیت کنونی وُویجر ۲ویجر۲ تا دسامبر ۲۰۱۸'''. توجه: فواصل گسترده‌ای که به مقیاس نمایشی تبدیل شده: زمین در فاصلهٔ ۱ واحد نجومی (AU) از خورشید است؛ زحل در ۹ واحد نجومی است و [[هورسپهر]] بیش از ۱۰۰ واحد نجومی است. [[نپتون]] در فاصلهٔ ۳۰٫۱ واحد نجومی از خورشید است؛ بنابراین لبهٔ [[فضای بیرونی|فضای بین ستاره‌ای]] بیش از سه برابر دورتر از خورشید تا آخرین سیاره است.<ref name="NASA-20181210"/>]]

|colspan=2|[[پرونده:Voyager 2 skypath 1977-2030.png|880px]]{{سخ}}Voyager 2's trajectory from the مسیر وویجر ۲ویجر۲ از زمین، در مسیر اپتیکلیک و پس از ۱۹۸۹ دیدار با نپتون، در سال ۱۹۸۹ و در حال حاضر به سمت جنوب به سوی صورت فلکی [[طاووس (صورت فلکی)|طاووس]] (Pavo).

|[[پرونده:Voyager2 1977-2019-overview.png|400px]]{{سخ}}مسیر وویجر ۲ویجر۲ از فراز منظومهٔ شمسی

| [[Voyager 1]] overtakes ''وویجر ۲ویجر۲''. ('''''[[:File:Voyager 1 - وویجر ۲ویجر۲ - Voyager 1 overtakes وویجر ۲ویجر۲ 2.png|see diagram]]''''')

* [[وویجر ۱ویجر۱]]

* [[وویجرویجر]]

{{پروژه وویجرویجر}}

[[رده:برنامه وویجرویجر]]