ژوزه مورینیو: تفاوت میان نسخه‌ها

وی بلافاصله اعضای اصلی تیمش که بدنه تیمش را تشکیل می‌داند را شناسایی کرد. این افراد، بازیکنایی چون [[ویتور بایا]]، [[ریکاردو کاروالیو]]، [[کوستینها]]، [[دکو]] و [[هلدر پوستیگا]] بودند. بعد از آن، وی [[خورخه کاستا]]، کاپیتان تیم را که به‌طور قرضی در تیم دیگری بود را به تیم برگرداند. وی همچنین چند بازیکن را از تیم‌های دیگر آورد. بازیکنانی چون [[نونو والنته]] از لییرا،<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Nuno Valente stays on |نشانی=http://www.uefa.com/uefachampionsleague/news/newsid=220952.html |تاریخ بازدید=۱۵ ژوئن ۲۰۱۱| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/67cAcCCDX | تاریخ بایگانی = ۱۳ مه ۲۰۱۲}}</ref> [[پائولو فریرا]] از ستوبال<ref>{{یادکرد وب |عنوان=Paulo Ferreira |نشانی=http://www.chelseafc.com/page/PlayerProfileDetail/0,,10268~28119,00.html |تاریخ بازدید=۱۵ ژوئن ۲۰۱۱ |پیوند بایگانی=https://web.archive.org/web/20091003134632/http://www.chelseafc.com/page/PlayerProfileDetail/0,,10268~28119,00.html |تاریخ بایگانی=۳ اکتبر ۲۰۰۹ |dead-url=yes }}</ref> و [[مانیش]] از بنفیکا<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Maniche |نشانی=http://soccernet.espn.go.com/player/_/id/52762/maniche-ribeiro?cc=4716 |تاریخ بازدید=۱۵ ژوئن ۲۰۱۱| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/67cAeRgy8 | تاریخ بایگانی = ۱۳ مه ۲۰۱۲}}</ref> از جمله بازیکنانی بودند که مورینیو خریده بود.

 

 

 

بعد از این موفقیت، باشگاه‌هایی چون [[باشگاه فوتبال لیورپول|لیورپول]]، [[باشگاه فوتبال رئال مادرید|رئال مادرید]] و [[باشگاه فوتبال چلسی|چلسی]] برای جذب مورینیو ابراز علاقه کردند. مورینیو نیز یکبار از علاقه‌اش برای کار در لیورپول خبر داده بود و گفته بود:

[[پرونده:JoseMourinho.jpg|190px|چپ|بندانگشتی|مورینیو [[باشگاه فوتبال چلسی|چلسی]] را بعد از ۵۰ سال قهرمان لیگ کرد.<ref name="winafter50"/>]]

 

 

 

چلسی فصل بعد را خوب شروع کرد. آن‌ها با شکست ۲–۱ [[باشگاه فوتبال آرسنال|آرسنال]]، توانستند مقام قهرمانی [[جام خیریه انگلیس]] را کسب کنند.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=FA Community Shield 2005 |نشانی=http://www.enotes.com/topic/2005_FA_Community_Shield |تاریخ بازدید=۵ فوریه ۲۰۱۱| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/67cB3erfV | تاریخ بایگانی = ۱۳ مه ۲۰۱۲}}</ref> در ادامه و در فصل ۰۵–۲۰۰۴ نیز این تیم از همان هفتهٔ نخست در صدر جدول بود و نتایج بسیار خوبی چون برد ۳–۰ در برابر [[منچستر یونایتد]] را کسب کرد<ref>{{یادکرد وب|عنوان=English Premier League |نشانی=http://www.statto.com/football/stats/england/premier-league/2005-2006/head-to-head |تاریخ بازدید=۵ فوریه ۲۰۱۱| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/67cB4pEXx | تاریخ بایگانی = ۱۳ مه ۲۰۱۲}}</ref> و توانست قهرمان این رقابت‌ها شود.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=English Premier League ۲۰۰۵–۰۶ |نشانی=http://www.statto.com/football/stats/england/premier-league/2005-2006 |تاریخ بازدید=۵ فوریه ۲۰۱۱| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/67cB5PvRP | تاریخ بایگانی = ۱۳ مه ۲۰۱۲}}</ref> بنابراین چلسی برای دومین سال پیاپی قهرمان لیگ شده بود و مورینیو چهارمین قهرمانی لیگ پیاپی خود را کسب کرده بود.

 

 

با وجود درگیری و حاشیه‌های چلسی، این تیم توانست کارلینگ کاپ سال ۲۰۰۷ را با شکست [[باشگاه فوتبال آرسنال|آرسنال]] کسب کند.<ref name=bbcmatchreport>{{یادکرد وب

| ناشر = بی‌بی‌سی

| تاریخ =

| عنوان = Grant given position at Chelsea

| نشانی = http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/c/chelsea/6246796.stm

در نخستین رقابت خود در ایتالیا، مورینیو توانست [[آ. اس. رم]] را در ضربات پنالتی شکست دهد و اینتر را قهرمان [[سوپر جام ایتالیا]] کند.<ref>{{یادکرد وب |عنوان=Inter Milan wins Italian Super Cup |ناشر=International Herald Tribune |تاریخ=۲۴ اوت ۲۰۰۸ |نشانی=http://www.iht.com/articles/ap/2008/08/24/sports/EU-SOC-Italian-Roundup.php |تاریخ بازدید=۲۱ اکتبر ۲۰۰۸| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/67cBct4ov | تاریخ بایگانی = ۱۳ مه ۲۰۱۲}}</ref> مورینیو در ادامه، توانست اینتر را قهرمان [[سری آ]] هم بکند<ref name=seriea08-09>{{یادکرد وب|عنوان=Italian Serie A ۲۰۰۸–۲۰۰۹ |نشانی=http://www.statto.com/football/stats/italy/serie-a/2008-2009 |تاریخ بازدید=۶ فوریه ۲۰۱۱| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/67cBdXuqJ | تاریخ بایگانی = ۱۳ مه ۲۰۱۲}}</ref>

 

 

مورینیو در کنفرانس‌های مطبوعاتیش در ایتالیا که ناشی از جو پرتنش فوتبال این کشور بود، با برخی مربیان بزرگ ایتالیا درگیری لفظی داشت. مربیانی چون [[کارلو آنجلوتی]]، سرمربی تیم [[آ.ث میلان]]، [[لوچانو اسپالتی]]، سرمربی تیم آ. اس رم و [[کلودیو رانیری]]، سرمربی تیم [[یوونتوس]] کسانی بودند که با مورینیو درگیری لفظی داشتند. یکی از معروف‌ترین این اتفاقات و جنجال‌ها، در مارس ۲۰۰۹ رخ داد که مورینیو سایر تیم‌ها را که مدت‌ها زیر سایه اینتر بودند را کم توفیق خطاب کرد و گفت که این تیم‌ها آخر هر فصل، بدون جام می‌مانند.<ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://www.independent.co.uk/sport/football/european/mourinho-rails-against-intellectual-prostitution-1636683.html |ناشر=ایندیپندنت |تاریخ=۲۰۰۹-۰۳-۰۴ |عنوان=Mourinho rails against 'intellectual prostitution' |تاریخ بازدید=۱۶ مه ۲۰۰۹ | مکان=London | first=Kieran | last=Daley| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/67cBgz8ha | تاریخ بایگانی = ۱۳ مه ۲۰۱۲}}</ref> اصطلاح «بی‌جام‌ها» بعدها بسیار بین هواداران اینتر و خبرنگاران ایتالیایی رواج پیدا کرد و حتی یکی از مهم‌ترین شعار هواداران در زمان کسب ۱۷مین قهرمانیشان شده بود.<ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://www.football365.com/gazzetta/0,17033,9404_5336293,00.html |عنوان=Inter Won It In True Chelsea Style... |تاریخ بازدید=۲۱ فوریه ۲۰۰۹ |تاریخ=فوریه ۲۰۰۹ |ناشر=Football365.com |پیوند بایگانی=https://web.archive.org/web/20090522102807/http://www.football365.com/gazzetta/0%2C17033%2C9404_5336293%2C00.html |تاریخ بایگانی=۲۲ مه ۲۰۰۹ |dead-url=yes }}</ref><ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://www.guardian.co.uk/football/blog/2009/مه/18/serie-a-inter-jose-mourinho |عنوان=Jose Mourinho makes Ibrahimovic sweat for his goal as Inter celebrate scudetto in style |تاریخ بازدید=۲۱ فوریه ۲۰۰۹ |تاریخ=۱۸ مه ۲۰۰۹ |ناشر=گاردین | مکان=London | first=Paolo | last=Bandini}}</ref> حتی شرکت [[نایک]] نیز برای معرفی لباس مخصوص قهرمانی اینتر، از این شعار استفاده کرده بود.<ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://www.tuttomercatoweb.com/inter/?action=read&idnotizia=4754 |عنوان=Anche la Nike celebra il 17esimo titulo |تاریخ بازدید=۲۱ فوریه ۲۰۰۹ |تاریخ=۲۱ فوریه ۲۰۰۹ |ناشر=TuttoMercatoWeb |زبان=ایتالیایی |پیوند بایگانی=https://web.archive.org/web/20090604154333/http://www.tuttomercatoweb.com/inter/?action=read&idnotizia=4754 |تاریخ بایگانی=۴ ژوئن ۲۰۰۹ |dead-url=yes }}</ref> اما این شعار و جنجال‌هایش به همین‌جا ختم نشد و و بعد از فینال [[جام حذفی ایتالیا]] در فصل ۰۹–۲۰۰۸ که با قهرمانی [[باشگاه فوتبال لاتزیو|لاتزیو]] به پایان رسیده بود، هواداران پایتخت‌نشین ایتالیا، در حالی به جشن و پایکوبی می‌پرداخت که لباسی با شعار «من قهرمان شدم، اما تو بی جامی» (به [[زبان ایتالیایی|ایتالیایی]]: ''Io campione, tu zero titoli'') را به تن داشتند که کنایه‌ای به حرف‌های مورینیو بود.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Mourinsho spara a zero: guarda tutti i video|نشانی=http://www.corrieredellosport.it/Notizie/Calcio/60314/Mourinho+spara+a+zero:+guarda+tutti+i+video|ناشر=Corrier Dello Sport|تاریخ=۳ مارس ۲۰۰۹|زبان=ایتالیایی| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/67cBlUptI | تاریخ بایگانی = ۱۳ مه ۲۰۱۲}}</ref>

در ۶ آوریل ۲۰۱۰، مورینیو به یک افتخار بزرگ دست یافت. وی تبدیل به نخستین و تنها سرمربی در تاریخ فوتبال شد که توانست با ۳ تیم مختلف، به نیمه نهایی [[لیگ قهرمانان اروپا]] برسد (البته [[لوئی فان خال]] نیز یک روز بعد به چنین افتخاری دست یافت).<ref>{{یادکرد وب|عنوان=http://www.tsn.ca/soccer/story/?id=316882|نشانی=http://www.tsn.ca/soccer/story/?id=316882 |تاریخ بازدید=۶ سپتامبر ۲۰۱۰| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/67dVogLlR | تاریخ بایگانی = ۱۳ مه ۲۰۱۲}}</ref> روند موفقیت‌آمیز اینتر در آن فصل ادامه داشت و یک هفته بعد نیز، اینتر برای نخستین بار تحت هدایت مورینیو، توانست به فینال جام حذفی ایتالیا برسد. آن‌ها در مجموع [[باشگاه فوتبال فیورنتینا|فیورنتیا]] را با نتیجه ۲–۰ شکست دادند و فینالیست شدند.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Inter in Finale|نشانی=http://www.milanoweb.com/notizie/sport-e-motori/8490_inter-in-finale-di-coppa-italia-grazie-al-gol-di-eto-o |تاریخ بازدید=۶ اکتبر ۲۰۱۰| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/67dVpfNsq | تاریخ بایگانی = ۱۳ مه ۲۰۱۲}}</ref>

 

 

مورینیو در حالیکه در حال خوشحالی با بازیکنانش بخاطر صعود به فینال بود، با [[ویکتور والدز]]، دروازه‌بان بارسلونا درگیر شد که بازیکنان دیگر والدز را از وی جدا کردند.<ref>{{یادکرد وب |نشانی=http://www.tribalfootball.com/barcelona-no1-valdes-facing-uefa-action-after-amazing-mourinho-bust-803711 |عنوان=Barcelona No1 Valdes facing UEFA action after amazing Mourinho bust-up |3=Spanish Football News |ناشر=tribalfootball.com |تاریخ= |تاریخ بازدید=۳ ژوئن ۲۰۱۰ |پیوند بایگانی=https://web.archive.org/web/20100526092800/http://www.tribalfootball.com/barcelona-no1-valdes-facing-uefa-action-after-amazing-mourinho-bust-803711 |تاریخ بایگانی=۲۶ مه ۲۰۱۰ |dead-url=yes }}</ref> خوشحالی خاص مورینیو در [[نیوکمپ]]، بیشتر به این خاطر بود تا دل هواداران [[رئال مادرید]] را بدست بیاورد چراکه صحبت‌های زیادی مبنی بر اینکه وی به زودی سرمربی این تیم خواهد شد، به وجود آمده بود.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=http://sportsillustrated.cnn.com/2010/writers/sid_lowe/04/29/real.celebrate/ |عنوان=Barcelona's Champions League exit celebrated by Real Madrid - Sid Lowe - SI.com |ناشر=Sportsillustrated.cnn.com |تاریخ=۳۰ آوریل ۲۰۱۰ |تاریخ بازدید=۳ ژوئن ۲۰۱۰| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/67dVt04A7 | تاریخ بایگانی = ۱۳ مه ۲۰۱۲}}</ref> سرانجام مورینیو بعد از ۳۸ سال، اینتر را به فینال [[لیگ قهرمانان اروپا]] رساند.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Inter in Finale - Champions League|نشانی=http://www.record.xl.pt/noticia.aspx?id=bd973706-0723-412f-acdc-95419511a287&idCanal=00000057-0000-0000-0000-000000000057|تاریخ بازدید=۶ اکتبر ۲۰۱۰|پیوند بایگانی=https://web.archive.org/web/20100704092027/http://www.record.xl.pt/noticia.aspx?id=bd973706-0723-412f-acdc-95419511a287&idCanal=00000057-0000-0000-0000-000000000057|تاریخ بایگانی=۴ ژوئیه ۲۰۱۰|dead-url=yes}}</ref>

 

=== بازگشت به چلسی ===

او در فصل اول حضور خود در چلسی به رتبهٔ سوم دست یافت اما در فصل دوم موفق شد با چلسی به مقام قهرمانی لیگ برتر انگلیس برسد. وی پس از گرفتن نتایج ضعیف در سومین فصلِ حضور در چلسی، در تاریخ ۱۷ دسامبر ۲۰۱۵ با تصمیم مالک باشگاه، اخراج شد.<ref>http://www.bornanews.ir/بخش-ورزشی-7/350473-آقای-خاص-از-چلسی-اخراج-شد</ref>

 

 

=== رکورد شکست ناپذیری در خانه ===

 

در ۲۳ فوریه سال ۲۰۰۲ و در زمان هدایت پورتو، تیم بیرامار موفق شد با نتیجه ۳–۲، مورینیو و تیمش را در خانه شکست دهد.<ref>{{یادکرد وب |عنوان=Inter Coach Jose Mourinho Aiming For 150th Consecutive Unbeaten Home League Match Against Roma|ناشر=Goal.com |تاریخ=۸ نوامبر ۲۰۰۹ |نشانی=http://www.goal.com/en/news/10/italy/2009/11/08/1612174/inter-coach-jose-mourinho-aiming-for-150th-consecutive |تاریخ بازدید=۲۰۱۰ آوریل ۱۰| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/67dWxUi4a | تاریخ بایگانی = ۱۳ مه ۲۰۱۲}}</ref> از آن زمان به بعد و تا ۲ آوریل ۲۰۱۱، مورینیو ۳۸ بازی با [[باشگاه فوتبال پورتو|پورتو]] (شامل ۳۶ برد و ۲ تساوی)، ۶۰ بازی با [[باشگاه فوتبال چلسی|چلسی]] (شامل ۴۶ برد و ۱۴ تساوی)، ۳۸ بازی با [[باشگاه فوتبال اینتر میلان|اینتر میلان]] (شامل ۲۸ برد و ۹ تساوی) و ۱۴ بازی را با [[باشگاه فوتبال رئال مادرید|رئال]] (شامل ۱۴ برد) در خانه برگزار کرد و بدون شکست ماند تا اینکه سرانجام در بازی برابر [[باشگاه فوتبال اسپورتینگ گیخون|خیخون]] با نتیجه ۱–۰ مغلوب شد و پس از ۱۵۰ بازی، طعم شکست در خانه را چشید.<ref>{{یادکرد وب |عنوان=Real Madrid vs Sporting de Gijon Report|ناشر=Goal.com |تاریخ=۲ آوریل ۲۰۱۱ |نشانی=http://www.goal.com/en/match/48571/real-madrid-vs-sporting-de-gijon/report |تاریخ بازدید=۲۳ آوریل ۲۰۱۱| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/67dWzAfgq | تاریخ بایگانی = ۱۳ مه ۲۰۱۲}}</ref>

 

=== افتخارات شخصی ===

* مربی سال [[انگلیس]]: ۲ بار | ۰۶–۲۰۰۵–۰۵–۲۰۰۴<ref name=jmb-ih>{{یادکرد وب|نشانی=http://www.monstersandcritics.com/people/Jose-Mourinho/biography/|عنوان=José Mourinho Biography - Individual honours|تاریخ بازدید=۲۳ آوریل ۲۰۱۱| پیوند بایگانی = http://www.webcitation.org/67dX6wCc5 | تاریخ بایگانی = ۱۳ مه ۲۰۱۲}}</ref>

* مربی ماه [[انگلیس]]: ۳ بار | نوامبر ۲۰۰۴ – ژانویه ۲۰۰۵ – مارس ۲۰۰۷<ref name="jmb-ih"/>