سواره ایلخانی‌زاده: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
جز ابرابزار
خط ۴۹:
== زندگی‌نامه ==
سواره ایلخانی‌زاده در سال ۱۳۱۶ در روستای [[ترجان|تُرجان]]، که آن زمان بخشی از [[شهرستان بوکان]] بود به دنیا آمد. زمانی که او تنها دو سال داشت، خانواده اش از روستای ترجان به روستای [[قره گویز]] یکی دیگر از توابع همین شهرستان نقل مکان می‌کنند.
[[دهستان ترجان]] در واقع همان بخش کوچک از منطقهٔ [[مکریان]] است که زمانی از توابع این منطقه و بوکان بود که در تقسیمات سیاسی سال ۱۳۴۴ دورهٔ پهلوی از [[استان آذربایجان غربی]] به [[استان کردستان]]، [[شهرستان سقز]] الحاق شده‌است.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده =لطیف پور |نشانی =http://www.keshavarzboukan.ir/NewsDetail.aspx?itemid=1243 |عنوان =سواره ایلخانی زاده |ناشر =بوکان خاتون |تاریخ =۲۹ شهریور ۱۳۹۲ |تاریخ بازبینی =۲۴ دی ۱۳۹۴ |archiveurl =https://web.archive.org/web/20150923072919/http://www.keshavarzboukan.ir/NewsDetail.aspx?itemid=1243 |archivedate =۲۳ سپتامبر ۲۰۱۵ |dead-url =yes }}</ref>
 
سواره مدرک دیپلم خود را در شهر [[تبریز]] گرفت و برای [[تحصیلات تکمیلی]] در رشته حقوق قضایی به [[تهران]] می‌رود و در سال [[۱۳۴۷]] موفق به اتمام تحصیلات خود می‌شود. سواره ایلخانی زاده در فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی با همراهی [[ناصر یمین مردوخی کردستانی]] حضور پیدا می‌کرد و ضمن سرودن شعرهای [[ملی گرایانه]] به فعالیت‌های سیاسی هم می‌پرداخت. به دلایلی در سال [[۱۳۴۳]] به مدت ۶ ماه در زندان [[قزل قلعه]] تهران زندانی می‌شود.
 
سواره ایلخانی زاده متخلص به «کاک سواره» در سال [[۱۳۴۶]] در قسمت کردی [[رادیو تهران]] مشغول به کار می‌شود و در زنجیره برنامه‌های ادبی-اجتماعی ضمن نقدهای ادبی، داستان‌های کوتاهی را نیز ارائه می‌کند، اما در سال ۱۳۵۴ در حالی که کمتر از ۳۸ سال داشت بر اثر حادثهٔ تصادف در تهران درگذشت. پس از فوت، پیکر سواره ایلخانی‌زاده را به روستای حمامیان بوکان می‌آورند و در گورستان همان روستا دفن می‌کنند.<ref>[http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/331160 آغازگر شعرنوکُردی ایران]</ref><ref>[http://www.mediya.net/art/khalaqi-120904.htm سایت آوای کُردی]</ref><ref>عبدالله فرزند سلیمان بیگ (۱۹۶۲–۱۹۰۴ م) متخلص به گوران (Goran) شاعر حلبچه‌ای که وی هم یکی از پایه‌گذاران شعر نوین کُردی به‌شمار می‌رود درکنارسواره.</ref>
 
== آثار و اشعار ==
خط ۶۶:
{{پایان شعر}}
 
ترجمۀترجمهٔ فارسی:
 
عمری کوتاه و در شکوه مردن/ نی به کلاغ سیه روی پناه بردن/
خط ۷۳:
شعر سواره در میان کردها رواج و مقبولیت بیش‌تری دارد و تقریباً هر کردزبانی چند بیت پایانی آن را حفظ است.
 
=== نمونه شعر فارسی ===
" جوی سبزینه "
 
من در آن معبد پاکیزۀپاکیزهٔ صبح/
من در آن خانۀخانهٔ اسفنجی سبز/
کَفَش از سبزۀسبزهٔ نورسته/
سقفش از آبی دور/
باد و بوی گل و نجوای هزاران برگ/
خط ۸۸:
روی یک شط بزرگ/
دل تو عصمت یک غنچه، به هنگام شکفتن در باد/
من در آن خانۀخانهٔ مهتاب/
من در آن نورآباد/
گفته‌بودم که ترا دارم دوست/
دست من نسیمی که به زلفان تو می‌زد/
عطر مهجور هزاران گل کوهستانی/
و طبیعت همه در حنجرۀحنجرهٔ من می‌خواند/
ای ز سرچشمۀسرچشمهٔ چشمت جاری/
جوی سبزینه/
ای مرا آئینه/
خط ۱۱۲:
 
{{گفتاورد|سواره ایلخانی زاده در شعر نو کُردی در ایران راهی تازه را در پیش گرفته‌است و به نظر من مهم‌ترین ویژگی شعر سواره در این است که بازگوکننده سخنان دگیران نبود، سایه این و آن نبود و تنها خودش بود.}}
 
* [[مسعود بیننده]] منتقد ادبی در خصوص شعر شار سواره چنین نوشته:
 
سطر ۱۲۲ ⟵ ۱۲۱:
== پیوند به بیرون ==
* [http://nooraghayee.com/?p=11304|مقبرهٔ سواره ایلخانی‌زاده]
* [http://komakal.net/index.php?newsid=1401|سواره کومهکال]{{پیوند مرده|date=اکتبر ۲۰۱۹ |bot=InternetArchiveBot }}
 
{{ادبیات کردی}}
 
{{ترتیب‌پیش‌فرض:ایلخانی‌زاده، سواره}}
 
[[رده:اهالی بوکان]]
[[رده:دانش‌آموختگان دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران]]