سینما: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
به نسخهٔ 27546700 ویرایش Zoairani برگردانده شد. (توینکل) برچسب: خنثی‌سازی |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: برخی خطوط با فاصله آغاز شده‌اند افزودن فضای خالی زیاد ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۶:
در ایران هر ساله روز ۲۱[[شهریور]] به عنوان روز سینما گرامی داشته می‌شود.
سینما یک رسانه* دیداری شنیداری مبتنی بر فناوری(تبدیل علم به عمل) است که به وسیله آن فعالیت اقتصادی صورت می‌گیرد و همچنین قابلیت استفاده هنری را داراست. یک اثر سینمایی که فیلم سینمایی نامیده می‌شود، از عناصر تصویر (به صورت مجموعه‌ای از فریم‌ها*) و صدا (گفتگو، صدا و موسیقی) تشکیل شده‌است. یک فیلم بر اساس فیلمنامه و توسط کارگردان، با هزینه تهیه‌کننده و مجموعه‌ای از بازیگرها، فیلم‌بردار و عوامل دیگر ساخته می‌شود. سینما جدیدترین شاخه هنر، معروف به هنر هفتم است که امروزه یکی از عمومی‌ترین و محبوب‌ترین تولیدات هنری را ارائه می‌کند. سینما همچنین به محل پخش عمومی فیلم سینمایی نیز گفته می‌شود. رسانه: در علم ارتباطات، رسانه وسیله یا ابزاری برای رساندن داده یا اطلاعات است. فریم ها: فریم (به انگلیسی: Film frame)، در فیلم‌سازی، تولید ویدئو، پویانمایی (انیمیشن) و در زمینه‌های مرتبط، یک فریم یکی از چندین تک تصویرهای ساکنی است که با هم تصویر متحرک یکپارچه‌ای را تشکیل می‌دهند. اصطلاح فریم در رابطه با این واقعیت ناشی شده که از ابتدای هنر و صنعت فیلم‌سازی مدرن تا پایان سدهٔ بیستم؛ و در بسیاری از نقاط هنوز هم تا کنون، تک تصویرها در نواری از فیلمهای عکاسی عکسبرداری (فیلمبرداری) می‌شده‌اند، که با گذشت زمان طول آن‌ها به سرعت افزایش یافته، و از دیدگاه تاریخی؛ هر عکس در چنین نواری هنگام بررسی به صورت جداگانه از نگاه بیننده یک قاب و فریم خود را دارد. در ایران هر ساله روز ۲۱شهریور به عنوان روز سینما گرامی داشته می‌شود.
واژه سینما از واژه [[زبان یونانی|یونانی]] κινῆμα, -ατος (کینِما) به معنای ''جنبش'' گرفته شده‌است.▼
▲ریشه نامگذاری واژه سینما از واژه
تاریخچه: تاریخ سینما ۱۲۴ سال قدمت دارد، از آخرین سال‌های قرن ۱۹ تا آغاز قرن ۲۱. تصاویر متحرک به‌تدریج از کاروان‌های شادی شروع شد و تا آنجا پیشرفت کرد که به یکی از مهم‌ترین ابزارهای ارتباطات و تفریحات و رسانهٔ پرتعداد قرن ۲۰ تبدیل شد. تصاویر متحرک فیلم‌ها تحت تأثیر سه عامل هنر، تکنولوژی و سیاست بوده‌است. سینماتوگراف:
دوربین ثبت تصاویر متحرک است که همین‌طور، فیلم پروژکتور*و چاپ‌گر نیز هست. این دستگاه در ۱۸۹۰ اختراع شده است. این دستگاه اولین بار توسط لئون بولی اختراع و با نام «سینماتوگراف لئون بولی» در ۱۲ فوریه ۱۸۹۲ ثبت شد. بولی کلمه سینماتوگراف را از ریشه یونانی و با معنای «نوشتن در حرکت» اخذ کرد. به خاطر کمبود منابع مالی، بولی نتوانست اختراعش را گسترش داده و هزینه‌های ثبت‌اش را بپردازد. بنابراین ناچار شد حقوق اختراع و نام آن را در ۱۸۹۵ به برادران لومیر* بفروشد.
هرچند نمی‌توان این دو برادر فرانسوی را یگانه افرادی دانست که به پیدایش هنر سینما کمک کردند. پیدایش سینما و فن فیلمبرداری خود مرهون پیشرفت‌های بسیار زیادی هم در عرصه تکامل نگاتیو* بود و هم تکامل دستگاه‌های اولیه عکاسی. به‌طوری‌که نمی‌توان قاطعانه از یک نفر به‌عنوان مخترع سینما نام برد. دستگاه‌هایی همچون کینتوسکوپ* (ساخته توماس ادیسون)، ویتاسکوپ و بایوسکوپ، همگی در پیدایش دستگاه سینماتوگراف مؤثر بوده‌اند. فیلم پروژکتور:دستگاهی نوری-مکانیکی است که برای نمایش تصاویر متحرک و پخش آن بر روی یک صفحه استفاده می‌شود. اغلب بخش‌های نوری و مکانیکی این دستگاه، به جز دستگاه‌های نورپردازی و صدا، در دوربین‌های فیلمبرداری وجود دارند. اولین فیلم پروژکتور، زئوپراکسیسکوپ بود که به دست ادوارد مایبریج، مخترع بریتانیایی، در ۱۸۷۹ ساخته شد. زئوپراکسیسکوپ تصاویر را از دیسک‌های شیشه‌ای چرخان با توالی سریع، پخش می‌کرد تا حس حرکت را القاء کند. برادران لومیر: برادران لومیر به عنوان مخترعین سینما از حیث تولید تصویر متحرک و پایه‌گذاری اولین نمایش عمومی در سالن نمایش سینما به شکل امروزی، اولین کسانی هستند که سینما را برای اولین بار به جهان معرفی کردند. در سال ۱۸۹۵ در گراند کافه واقع در بولوار کاپوسی شهر پاریس آن‌ها دستگاه اعجاب انگیز خود را به نام «سینماتوگراف» که هم وسیله‌ای برای نمایش فیلم و هم دوربین فیلمبرداری بود به جهانیان عرضه کردند. از آن‌ها چند فیلم کوتاه باقی‌مانده که نه تنها اولین فیلمهای سینمایی جهان بلکه اولین فیلم مستند و فیلم کمدی سینما نیز در میان آن‌ها یافت می‌شود.
مشوق اصلی آنان در این راه پدر آن‌ها آنتوان لومیر بود که پسران خود را به ساختن دستگاهی واحد برای ثبت و نمایش تصاویر متحرک تشویق کرد. آنتوان لومیر ایده ساخت دستگاه را در سفری به پاریس و دیدن دستگاه کینه‌توسکوپ ساخته توماس ادیسون بدست آورده بود.جالب این جاست که پدر آن‌ها اصلاً به موفقیت ابتکار این دو ایمان نداشت و به ژرژ ملی‌یس که میخواست دستگاه آنان را با قیمت هنگفتی بخرد گفته بود: "مردم به زودی از آن خسته خواهند شد." اما اینچنین نشد و به زودی این اختراع تمامی مردم جهان را به خود جلب کرد و امروزه در مقیاسی وسیع‌تر هنرهای تصویری و رسانه‌های تصویری نقطه‌ای از جهان را بی تسلط نگذاشته‌اند. نگاتیو:در عکاسی عبارت است از فیلم نوردیده‌ای که ظاهر و ثابت شده و در نور اتاق می‌توان آن را دید. کینتوسکوپ: کینتوسکوپ سینه‌موبیل یا جنبش‌های نما یک دستگاه اولیه نمایش تصویر متحرک است که برای مشاهده فیلم‌ها توسط افراد از طریق یک دریچه روزه‌ای نمایش در بالای آن طراحی شده بود.
برادران لومیر خود ده‌ها فیلم کوتاه ساختند که همهُ آن‌ها صرفاً از یک نما تشکیل می‌شد و قطع و وصل و تدوین در آن‌ها وجود نداشت. از جملهٔ این فیلم‌ها می‌توانیم به «ورود قطار به ایستگاه» (که به عنوان اولین فیلم ساخته شده به دست بشر محسوب می‌شود)، «خروج قایق از لنگرگاه»، «غذا خوردن کودک» و «خروج کارگران از کارخانه» اشاره کنیم.
پس از لومیرها، ژرژ مه‌لیس باعث تکامل فن سینما شد. دیدگاه مه‌لیس نسبت به سینما یک دیدگاه تئاتری بود. او پرده‌های گوناگونی از نمایش را فیلمبرداری می‌کرد و سپس این پرده‌ها را به یکدیگر متصل می‌کرد. ژرژ مه‌لیس همچنین پدیدآورنده فن تروکاژ* در سینماست.
تروکاژ: حقه‌های سینمایی(جلوه های ویژه)
پس از مه‌لیس، ادوین اس پورتر باعث تکامل بنیادین و ساختاری سینما شد. او با ساختن فیلمهای «زندگی آتش‌نشان آمریکایی» و «سرقت بزرگ قطار» سینما را به عنوان پدیده‌ای که امروزه می‌شناسیم معرفی کرد. سینمای پورتر، دیگر ارتباطی به تئاتر نداشت، بلکه به هنری مستقل و جدید تبدیل شده بود. پورتر، پیشگام فن تدوین فیلم نیز می‌باشد. راهی که او در سینما آغاز کرد در نهایت به سینمای داستان‌گوی هالیوود(سینمای آمریکا) منجر شد. ساختار سینما
در آغاز سینما را بیشتر یک پدیده علمی صنعتی می‌دانستند. در سال‌های جنگ جهانی اول سینما، به عنوان یک وسیله نمایشی و سرگرمی، رونق تجاری یافت. سپس قابلیت‌های هنری آن توسط فیلم سازان اروپایی و آمریکایی کشف شد. در همین سال‌ها ریچیوتوکانودو منتقد و نظریه‌پرداز ایتالیایی، سینما را «هنر هفتم» معرفی کرد. زیرا به عقیده او سینما هنری ترکیبی است که در آن همهٔ هنرها حضور دارند.
سینما به معنی ثبت حرکات است و همان‌طور که در مباحث قبل گفتیم، پیدایش تصویر متحرک در نتیجهٔ تکامل تکنولوژی ابزارهای عکاسی بود. به همین سبب شیوهٔ ضبط تصویر (فیلم برداری) آن، عکسبرداری پشت سر هم، البته با فواصل زمانی ثابت و متوالی است. هیچ هنری به استثنای رسانهٔ تلویزیون، نتوانسته از لحاظ محبوبیت، فراگیری و نیروی تأثیر بر عواطف و افکار مخاطب، با سینما رقابت کند. به همین دلایل و همچنین به آن علت که سینما به صنعت فن و ابزارهای فنی اتکای زیادی دارد، آن را «هنر قرن بیستم» نامیده‌اند. منشأ اصطلاح سینماتوگرافی واژه‌ای یونانی (کینه ما) به معنای حرکت است. سینماتوگرافی به معنای «حرکت نگاری» یا فن ضبط حرکت است. تاریخ تکامل و تحول سینما را به‌طور کلی می‌توان به سه دورهٔ عمده (با تأکید بر فنون و تکنیک‌های سینمایی) تقسیم‌بندی کرد:
دورهٔ سینمای صامت: در سال ۱۸۹۵ دورهٔ سینمای صامت آغاز شد. این دوره به زمان سینمایی بدون صدا و ساخت فیلم سیاه و سفید مربوط می‌شود. دورهٔ سینمای ناطق: در سال ۱۹۲۷ (اکتبر۱۹۲۷،مانند فیلم خواننده جاز) عصر فیلم صدادار آغاز شد و عامل صدا، عملاً سینما را به صورت هنرسمعی_بصری درآورد. دورهٔ سینمای رنگی: از اواخر دههٔ ۱۹۳۰ میلادی با اختراع فیلم رنگی آغاز شد.
اِکران: واژه‌ای فرانسوی به معنای پردهٔ سینما است که در فارسی هم استفاده می‌شود. در فارسی، واژهٔ اکران معنی «به نمایش درآوردن» نیز گرفته‌است. چنان‌که می‌گویند «روز اکران این فیلم نزدیک است».
نقد سینما
تعریف نقادی فیلم یعنی تحلیل و ارزیابی فیلم‌ها. به صورت کلی، این کارها را می‌توان به دو گروه تقسیم کرد؛ نقادی فیلم توسط افراد صاحب‌نظر در رشتهٔ فیلم‌سازی و نقادی روزنامه‌ای که به صورت روزمره در روزنامه‌ها و دیگر رسانه‌ها دیده می‌شود.
== تاریخچه ==
| |||