ریچارد فاینمن: تفاوت میان نسخه‌ها

سال ۱۹۴۱ در حالی که آتش [[جنگ جهانی دوم]] در اروپا شعله‌ور شده بود، فاینمن در ایالات متحدهٔ فارغ از جنگ، تابستانی را در [[مرکز تسلیحاتی فرانکفورد]] در [[پنسیلوانیا]] به کار بر روی مسائل مربوط به پرتاب موشک‌های بالستیک گذراند.{{sfn|Gribbin|Gribbin|1997|pp=63–64}}{{sfn|Feynman|1985|pp=۹۹–۱۰۳}} پس از [[حمله به پرل هاربر]] که ایالات متحده وارد جنگ شد، او توسط [[رابرت آر ویلسون]] استخدام شد. در این زمان ویلسون در پروژه‌ای که بعداً به [[پروژه منهتن]] تبدیل شد، مشغول کار بر روی روش‌های تولید [[اورانیوم غنی‌شده]] برای [[بمب اتمی]] بود.{{sfn|Gribbin|Gribbin|1997|pp=64–65}}{{sfn|Feynman|1985|pp=۱۰۷–۱۰۸}} تیم ویلسون در [[پرینستون]] مشغول کار بر روی دستگاهی به نام ایزوترون بودند؛ دستگاهی که با کمک نیروی الکترومغناطیس [[اورانیوم-۲۳۵]] را از [[اورانیوم-۲۳۸]] جدا می‌کرد. در همین حال تیم [[ارنست ارلاندو لارنس]] مشغول توسعهٔ [[کالوترون]] بود که همین کار را با شیوه‌ای متفاوت انجام می‌داد. در تئوری، ایزوترون چندین مرتبه از کالوترون بهینه‌تر بود اما تلاش فاینمن و [[پائول الوم]] برای اثبات این که در عمل هم همین‌طور است راه به جایی نمی‌برد. سرانجام، به پیشنهاد لارنس توسعهٔ ایزوترون نیمه‌کاره رها شد.{{sfn|Gleick|1992|pp=۱۴۱–۱۴۵}}

 

 

[[پرونده:Feynman and Oppenheimer at Los Alamos.jpg|بندانگشتی|چپ| فاینمن (وسط) همراه با [[رابرت اوپنهایمر]] (نفر سمت راستی فاینمن از دید بیننده) در یک دورهمی در [[آزمایشگاه لس آلاموس|آزمایشگاه لوس آلاموس]] در زمان اجرای [[پروژه منهتن]]]]