[[File:The Scream.jpg|thumb|''[[جیغ (نقاشی)|جیغ]]'' اثر [[ادوارد مونک]] (۱۸۹۳)، اکسپرسیونیسم قرن بیستم]]
'''بیان گراییبیان‌گرایی'''<ref>{{یادکرد فرهنگستان | مصوب=هیجان‌نمایی | بیگانه=expressionism | بیگانه در فارسی= | حوزه=هنرهای تجسمی | دفتر=نخست | بخش=فارسی | سرواژه=هیجان‌نمایی}}</ref> یا '''اکسپرسیونیسم''' {{انگلیسی|Expressionism}} نام یک [[مکتب هنری]] است.↵در آغاز قرن بیستم، نهضت بزرگیبزرگ ضد [[سمبولیسم]] و [[امپرسیونیسم]] پا گرفت که آرام‌آرامآرام آرام [[مکتب]] «اکسپرسیونیسم» از دل آن بیرون آمد. واژهٔ اکسپرسیونیسم برای اولین بار در تعریف برخی از نقاشی‌های «[[اگوست اروه]]» به کار رفته است.{{نیازمند منبع}} اکسپرسیونیسم جنبشی در ادبیات بود، که نخست در آلمان شکوفا شد. هدف اصلی این مکتب نمایش درونی بشر، مخصوصاً عواطفی چون ترس، نفرت، عشق و اضطراب بود که در آن هنرمند برای القای هیجانات شدید خود از رنگ‌های تند و اشکال کج و معوج و خطوط زمخت بهره می‌گیرد.{{سخ}}اکسپرسیونیسم نوعی اغراق در رنگ‌ها و شکل‌هاست، شیوه‌ای عاری از [[طبیعت‌گرایی]] که می‌خواست حالات عاطفی را هرچه روشنتر و صریح‌تر بیان نماید. دورهٔ شکل‌گیری این مکتب به سال‌های ۱۹۱۰ تا ۱۹۳۵ میلادی باز می‌گردد ولی در کل این شیوه از گذشته‌های دور با [[هنرهای تجسمی]] همراه بوده و در دوره‌های گوناگون به گونه‌هایی نمود یافته است.{{نیازمند منبع}} عنوان «اکسپرسیونیسم» در سال ۱۹۱۱ برای متمایز ساختن گروه بزرگی از نقاشان به کار رفت که در دههٔ اول سدهٔ بیستم بنای کارشان را بر بازنمایی حالات تند عاطفی، و عصیان‌گری علیه نظامات ستمگرانهٔ حکومت‌ها، مقررات غیرانسانی کارخانه‌ها و عفونت‌زدگی شهرها و اجتماعات نهاده بودند.{{نیازمند منبع}}
این هنرمندان برای رسیدن به اهداف خود رنگ‌های تند و مهیج و ضربات مکرر و هیجان زدهٔ قلم مو و شکل‌های اعوجاج یافته و خارج از چارچوب را با ایجاد ژرفانمایی و بدون هیچگونه سامانی ایجاد می‌کردند و هر عنصری را که آرامش بخشآرامش‌بخش و چشم‌نواز بود از کار خود خارج می‌کردند.{{مدرک}}▼
واژهٔ اکسپرسیونیسم برای اولین بار در تعریف برخی از نقاشی‌های «[[اگوست اروه]]» به کار رفته‌است.{{سخ}}{{نیازمند منبع}}
اکسپرسیونیسم جنبشی در ادبیات بود، که نخست در آلمان شکوفا شد. هدف اصلی این مکتب نمایش درونی بشر، مخصوصاً عواطفی چون ترس، نفرت، عشق و اضطراب بود.
که در آن هنرمند برای القای هیجانات شدید خود از رنگ‌های تند و اشکال کج و معوج و خطوط زمخت بهره می‌گیرد.{{سخ}}
اکسپرسیونیسم به نوعی اغراق در رنگ‌ها و شکل‌هاست، شیوه‌ای عاری از [[طبیعت‌گرایی]] که می‌خواست حالات عاطفی را هرچه روشنتر و صریح تر بیان نماید. دوره شکل‌گیری این مکتب از حدود سال ۱۹۱۰ تا ۱۹۳۵ میلادی بود ولی در کل این شیوه از گذشته‌های دور با [[هنرهای تجسمی]] همراه بوده و در دوره‌های گوناگون به گونه‌هایی نمود یافته‌است.{{نیازمند منبع}}
عنوان «اکسپرسیونیسم» در سال ۱۹۱۱ برای متمایز ساختن گروه بزرگی از نقاشان به کار رفت که در دههٔ اول سدهٔ بیستم بنای کارشان را بر باز نمایی حالات تند عاطفی، و عصیان‌گری علیه نظامات ستمگرانهٔ حکومت‌ها، مقررات غیرانسانی کارخانه‌ها و عفونت زدگی شهرها و اجتماعات نهاده بودند.{{نیازمند منبع}}
▲این هنرمندان برای رسیدن به اهداف خود رنگ‌های تند و مهیج و ضربات مکرر و هیجان زدهٔ قلم مو و شکل‌های اعوجاج یافته و خارج از چارچوب را با ایجاد ژرفانمایی و بدون هیچگونه سامانی ایجاد می‌کردند و هر عنصری را که آرامش بخش و چشم‌نواز بود از کار خود خارج می‌کردند.{{مدرک}}
