نام پرونده (رایانه): تفاوت میان نسخه‌ها

بعضی فایل سیستم‌ها طول نام پرونده را محدود می‌کنند. در بعضی موارد این طول‌ها در نام کامل پرونده اعمال می‌شوند مانند ۴۴ کاراکتر در IBM S/370.<ref name="44_char">{{cite web|title=ddname support with FTP, z/OS V1R11.0 Communications Server IP User's Guide and Commands z/OS V1R10.0-V1R11.0 SC31-8780-09 |publisher=IBM.com |url=http://publib.boulder.ibm.com/infocenter/zos/v1r11/index.jsp?topic=/com.ibm.zos.r11.halu001/dd_name_support.htm}}</ref> در سایر موارد، ممکن است محدودیت‌های طول در بخش‌های خاصی از نام پرونده، از قبیل نام فایل در فهرست یا نام فهرست اعمال شوند. برای مثال: ۹ کاراکتر یا بایت (مانند [[جدول تخصیص فایل]] ۸ بیتی در Standalone Disk BASIC)، ۱۱ کاراکتر یا بایت (مانند [[جدول تخصیص فایل]]۱۲، [[جدول تخصیص فایل]]۱۶، [[جدول تخصیص فایل]]۳۲۳۲، در ۱۴، (DOS۱۴ کاراکتر یا بایت (مانند Unix اولیه)، ۲۱ کاراکتر یا بایت، ۳۰ کاراکتر یا بایت (Human68KHuman68k)،؛ ۳۱، ۳۰۳۱ کاراکتر یا بایت (مانند Apple DOS ورژن ۳٫۳ و ۳٫۲)، ۱۵ کاراکتر یا بایت (مانند Apple proDOS)؛ ۴۴ کاراکتر یا بایت (مانند IBM S/370)، یا ۲۵۵ کاراکتر یا بایت (مانند Berkeley Unix اولیه). محدودیت‌های طول عموماً نتیجهٔ تخصیص فضای معینی در فایل سیستم برای ذخیرهٔ مؤلفه‌های نام است، به همین دلیل، محدودیت‌های بیشتر همانند اختصاص‌دادن فضای بیشتر نیازمند یک تغییر ناسازگارند.