آشوت یکم: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
نجات ۱ منبع و علامت‌زدن ۰ به‌عنوان مرده.) #IABot (v2.0 |
اصلاح ارقام، ابرابزار |
||
خط ۲۸:
| birth_date =
| birth_place =
| death_date = [[۸۹۰ (میلادی)]] یا [[۸۹۱ (میلادی)]]
| death_place =
| date of burial =
| place of burial = باگاران
|}}
'''آشوت یکم''' (به ارمنی Աշոտ Ա به لاتین Ashot I Bagratuni) یا '''آشوت بزرگ''' (به ارمنی Աշոտ Մեծ به لاتین Ashot the Great) با جلوس بر تخت سلطنت [[ارمنستان]] سلسله پادشاهی جدیدی را بنیان گذاشت که مقدر بود از تاریخ ۸۸۵–۸۹۱ میلادی بر ارمنستان سلطنت کند، و [[دودمان باگراتونی]] را بنا نهاد.<ref>
== تاریخ ==
خط ۴۰:
او در نامه‌ای به عنوان آشوت وی را «فرزند بسیار عزیز خود» می‌نامد و به او اطمینان می‌دهد که همواره به ارمنستان به چشم صمیمی‌ترین متحد امپراتوری بیزانس نگریسته‌است.<ref>ژان کاتولیکوس، تاریخ ارمنستان. ترجمه: سن مارتن، چاپ ۱۸۴۱ پاریس، صفحه:۱۲۶</ref>
در عوض آشوت لشکری از دلاوران ارمنی را برای کمک به امپراتور بیزانس در جنگی که او جهت سرکوبی شورشیان [[بلغار]]ی لازم داشت فرستاد.
[[خلیفه عباسی]] [[بغداد]]، [[مستعین]] نیز در سال ۸۶۲ میلادی به آشوت عنوان «امیرالامرای ارمنستان» دادند و خودمختاری ارمنستان را تحت حمایت امپراتوری عرب به رسمیت شناختند. امرای مسلمانی که برمناطق همجوار ارمنستان حکومت می‌کردند، از جمله امرای [[ملازگرد]] خشمگین از این شناسایی و از خطری که تشکیل یک ارمنستان مستقل برای آنان دربر می‌داشت در سال ۸۶۳ میلادی به ارمنستان حمله کردند. آشوت با سپاهیان خود که ۴۰۰۰۰ نفر بودند به مقابله لشکر دشمن که بالغ بر ۸۰۰۰۰ نفر می‌شد شتافت و در کرانه‌های رود [[ارس]] شکست سختی برآنان وارد آورد. ارمنیان آن میدان جنگ را «میدان چله» نامیدند، زیرا در آنجا یک لشکر چهل هزار نفری از پس لشکری دو برابر خود برآمده بود.<ref>پاسدرماجیان، هراند (۱۳۷۷). تاریخ ارمنستان. صفحه:۱۸۱</ref>
آشوت اول در سال ۸۹۱ میلادی در راه بازگشت از سفر وفات یافت.<ref>Macler, Frédéric. "Armenia: The Kingdom of the Bagratides" in The Cambridge Medieval History:vol. 4, p. 160.</ref>ارمنیان جسد او را به سرزمین زادگاهش بازگرداندند و با عزت و احترام در [[باگاران]] که در آن زمان پایتخت ارمنستان بود به خاک سپردند.
| |||