آخالکالاک: تفاوت میان نسخه‌ها

آخالکالاک از نظر تاریخی با بخشی از ناحیهٔ جاواخک استان گوگارک در منطقهٔ هایک بزرگ مطابقت دارد. آخالکالاک در اواخر قرن دهم و نیمهٔ اول قرن یازدهم میلادی ساخته شده‌است. در ۱۰۶۵م، ترکان سلجوقی دژشهر را ویران ساختند که خیلی زود بازسازی و تبدیل به مرکز اداری و اقتصادی جاواخک شد. در سده‌های ۱۲ تا ۱۴ میلادی، آخالکالاک قلمرو موروثی امرای زاکاریان شد. ‏دردر نیمهٔ دوم سده ۱۶ میلادی، شهر به تصرف ترکان عثمانی درآمد. در آغاز قرن نوزدهم میلادی، ششصد خانوار ارمنی و گرجی در این شهر سکونت داشتند. به موجب [[پیمان آدریاناپُل]] آخالکالاک و توابع آن به روسیه واگذار و در پی آن پذیرای ارمنیان [[ارمنستان غربی]] از ایالت [[ارزروم]] ترکیه شد که از ظلم و ستم عثمانیان به ستوه آمده بودند. به این ترتیب، مهاجران ارمنی در شهر آخالکالاک و روستاهای آن مستقر شدند. در ۱۹۰۳م، در ۵۷ سکونتگاه ناحیهٔ آخالکالاک (بدون روستاهای ارمنیان کاتولیک) ۵۴٫۸۰۰ ارمنی می‌زیستند. در ۱۹۱۸م، با ورود قوای عثمانی به این ناحیه بیشتر ساکنان روستاهای آن ترک خانه و دیار کردند و به سمت سرزمین‌های جنوبی سرازیر شدند اما آنان که مانده بودند از تیغ عثمانیان در امان نماندند.

شهر آخالکالاک مرکز شهرستانی به همین نام است که در ۷۴ کیلومتری جنوب شرقی آخالتسیخه قرار گرفته و دارای ایستگاه راه‌آهن و فرودگاه است. جمعیت آن در ‏‏۱۹۸۷م،۱۹۸۷م، ۱۵هزار نفر بود که ۹۵ درصد آنان ارمنی بودند. شهرستان آخالکالاک دارای ۱۲۳۵ کیلومترمربع وسعت و ۷۰٫۴۰۰ ‏نفرنفر جمعیت است (۱۹۸۷م) که ۹۳ درصد آنان ارمنی‌اند. طبق آمار ۲۰۰۳م از ۶۲٫۸۰۰ جمعیت این شهرستان ۴/۹۵ درصد ارمنی و ۵۵ ‏روستاروستا تماماً ارمنی‌نشین هستند.