تفاوت میان نسخه‌های «تاریخ یهودیان در یمن»

یهودیان به عنوان اهل الکتابکتاب دارای شرایط محافظت شده بودند و تنها نیازمند پرداخت مالیات [[جزیه]] بودند. ولیکن بعد از به قدرت رسیدن زیدیان که [[شیعه]] بودند وضعیت یهودیان بد شد. زیدیان مانند صفویان یهودیان را نجس میدانستند و جلوی هرنوعهر نوع ارتباطی بین آنان و مسلمانان را میگرفتند. زیدیان قوانین بسیار زیادی علیه یهودیان وضع کردند که بیشتر این قوانین مشابه قوانین ضد یهودی صفویان بود. بعد از به قدرت رسیدن رسولیان در سال ۱۲۲۹ میلادی و پایان کار زیدیان وضعیت یهودیان بهتر شد. در سال ۱۵۴۷ میلادی امپراطوری [[عثمانی]] حکومت [[یمن]] را به دست آورد. از این زمان یهودیان [[یمن]] با سایر یهودیان و به خصوص یهودیان کابالایی در شهر صفد ارتباط برقرار کردند. بعد از اینکه حکومت عثمانی در یمن در سال ۱۶۳۰ به پایان رسید یهودیان به صورت دسته جمعی اخراج شدند. بسیاری خانه‌های آنان تخریب شد و اموال آنان ضبط گردید. ولیکن بعد از یکسال به دلیل مسائل اقتصادی اجازه بازگشت به یهودیان داده شد. یهودیان یمن دارای تخصص در تجارتهای زیادی بودند که معمولاً توسط زیدیان دانسته نشده بود. شغلهایی نظیر نقره کاری، آهنگری، تعمیر ابزار و آلات جنگ، بافندگی، کوزه‌گری، سنگبری، نجاری، کفاشی و خیاطی شغلهایی بودند که به صورت کامل در دست یهودیان بودند. این تقسیم شغلها یک رابطه اقتصادی بین یهودیان و مسلمانان ایجاد کرد. مسلمانان بیشتر به تهیه و پخش غذا اشتغال داشتند و یهودیان بیشتر شغلهایی برای تأمین نیاز و ابزار کشاورزان داشتند. در قرن ۱۸ با روی کار آمدن امامیان زندگی یهودیان به شدت بهبود یافت. آن‌ها حتی در دولت قدرت زیادی کسب کرده و یکی از آن‌ها به نام ربی شلوم بن اهارون مسئول خزانه داری شد. در سال ۱۸۷۲ امپراطوری عثمانی مجدداً یمن را تحت کنترل گرفت. یهودیان تحت نظر [[عثمانی]] قدرت گرفتند و اجازه یافتند با سایر یهودیان ارتباط برقرار کنند.