عبدالله بن طاهر به بهانه اینکه مازیار دستورات مالیاتی سختی مقرر کرده، وی رعایا را بر ضد مالکین تحریگ نمود و باعث نفاق میان مردمان شد و سرانجامدر آخر مازیار را مجبور به مذاکره کردند. سرانجام مذاکرات و نتیجه موقتی آنها به طرق مختلف روایت شده: سرانجام به علت خودداری مازیار از تسلیم گنج‌های خویش کار به تصادم میان مازیار و یکی از عموهای عموهای عبدالله بن طاهر، و به هجوم مشترک سپاه طاهریان و خلیفه بر ضد این سرکش منجر گشت و مازیار به اسارت طاهریان افتاد و به ساکره فرستاد شد و در آنجا (۸۴۰ میلادی-۲۲۵ هجری) در اثر ۴۵۰ ضربه تازیانه در گذشت.<ref>{{پک|اشپولر|۱۳۴۹|ک=ایران در قرون نخستین|ص=۱۱۱}}</ref>
