جزیره ابوموسی: تفاوت میان نسخه‌ها

حاکمیت [[ایران]] بر جزایر ابوموسی،بوموسی، [[تنب بزرگ]] و [[تنب کوچک]] ریشه در دورهٔ امپراتوری‌های [[عیلام]]ی، [[ماد]]، [[هخامنشی]]، [[اشکانی]] و [[ساسانی]] دارد. در این دوران نظم و امنیت ایرانی (persianpax) بر سراسر پهنه آبی خلیج‌فارس و جزایر آن حکم‌فرما بود. جزایر سه‌گانه در سال ۱۹۰۸ به‌طور کامل تحت اشغال بریتانیا به عنوان قیم رسمی امارات متصالحه درآمد اما تا سال ۱۹۷۱ هیچ‌کدام از دولت‌های ایران این اشغال را قبول نداشته و ابوموسی به همراه [[تنب بزرگ]] و کوچک در [[تقسیمات کشوری]] [[ایران]] قرار داشتند.

در سال ۱۹۷۱ میلادی پس از توافق ایران و بریتانیا و پیش از خروج [[نیروهای نظامی]] انگلیس از منطقه و تأسیس کشور [[امارات متحده عربی]]، ابوموسیبوموسی به همراه [[تنب بزرگ]] و [[تنب کوچک]] پس از نزدیک به ۷۰ سال شکایت‌های مداوم دولت ایران علیه اشغالگری انگلیس سرانجام به [[ایران]] بازگردانده شد. طبق این [[یادداشت تفاهم]] ارتش ایران در این جزیره نیرو مستقر کرد و به شارجه اجازه داده شد که یک پاسگاه پلیس محلی در آنجا داشته باشد.<ref>Mojtahedzadeh, Pirouz (1993) (in Persian). Countries and boundaries in the geopolitical region of the Persian Gulf. The Institute for Political and International Studies</ref> این موافقتنامه منابع انرژی جزیره را بین دو امضاکننده تقسیم کرد.<ref>[http://www.nytimes.com/2012/05/01/world/middleeast/dispute-over-island-of-abu-musa-unites-iran.html Dispute Over Island of Abu Musa Unites Iran - NYTimes.com<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref> در سال ۱۹۹۲ و پس از خاتمهٔ [[جنگ خلیج فارس|جنگ خلیج‌فارس]] امارات متحدهٔ عربی بر خلاف نظر شیخ شارجه و تفاهم‌نامهٔ ۱۹۷۱ شارجه با ایران در خصوص ابوموسی، اقدام به طرح ادعاهای مالکیت بر جزایر سه‌گانه کرد. این اقدام واکنش دولت [[ایران]] را برانگیخت.