خازن: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: ابرخازنها⟸ابرخازن ها، بارذخیره⟸بار ذخیره، تنتلیوم⟸تانتالیوم، نمادخازن⟸نماد خازن، واریابل⟸متغیر (Variable)
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: كرد⟸کرد، كه⟸که، كربن⟸کربن
خط ۲۵:
 
== تاریخچه ==
در اکتبر 1745 ، اووالد جورج فون کلست از پومرانیا ، آلمان ، دریافت که با اتصال یک ژنراتور الکترواستاتیک با ولتاژ بالا توسط یک سیم به یک حجم آب در یک شیشه دستی قابل نگهداری می توان بار را ذخیره کرد. دست و آب فون کلئیست به عنوان هادی عمل می کند ، و شیشه را به عنوان یک دی الکتریک (گرچه جزئیات مکانیسم در آن زمان به اشتباه تشخیص داده نشده بودند). فون كلیست دریافت كهکه تماس با سیم منجر به ایجاد جرقه قدرتمند ، بسیار دردناکتر از آنچه كهکه از دستگاه الکترواستاتیك بدست آمده است. سال بعد ، فیزیکدان هلندی ، پیتر وان ماسنبربوک ، خازن مشابهی را که با نام لیوان لیدن نامیده شد ، پس از دانشگاه لیدن که در آنجا کار می کرد ، اختراع کرد. او همچنین تحت تأثیر قدرت شوکی که دریافت کرد تحت تأثیر قرار گرفت و نوشت: "من برای شاهنشاهی فرانسه شوک دوم نخواهم برد."
 
دانیل گرالت اولین کسی بود که چندین کوزه را به طور موازی برای افزایش ظرفیت ذخیره شارژ ترکیب کرد. بنیامین فرانکلین در مورد شیشه لیدن تحقیق کرد و به این نتیجه رسید که این اتهام در شیشه ذخیره شده است ، نه در آب همانطور که دیگران فرض کرده بودند. وی همچنین اصطلاح "باتری" را تصویب كردکرد ، (دلالت بر افزایش نیرو با ردیف واحدهای مشابه مانند باتری توپ) ، متعاقباً روی خوشه های سلولهای الکتروشیمیایی اعمال شد. کوزه های لیدن بعداً با پوشاندن داخل و خارج شیشه ها با فویل فلزی ساخته شده و برای جلوگیری از ایجاد قوس بین فویل ها ، فضایی در دهان باقی مانده است.
 
کوزه های لایدن یا دستگاه های قدرتمندتری که از صفحات شیشه ای مسطح متناوب با رسانای فویل استفاده می کنند ، منحصراً در حدود سال 1900 مورد استفاده قرار گرفتند ، هنگامی که اختراع بی سیم (رادیو) تقاضا برای خازن های استاندارد ایجاد کرد و حرکت مداوم به فرکانس های بالاتر به خازن هایی با القایی پایین نیاز داشت. استفاده از روشهای ساختاری جمع و جورتر ، مانند ورق دی الکتریک انعطاف پذیر (مانند کاغذ روغنی) که بین ورق های فویل فلزی ساندویچ شده ، درون یک بسته کوچک چرخانده شده یا تاشو می شود.
خط ۴۱:
با توسعه مواد پلاستیکی توسط شیمی دانان ارگانیک در طول جنگ جهانی دوم ، صنعت خازن شروع به جایگزینی کاغذ با فیلم های پلیمری نازک تر کرد. یکی از پیشرفتهای اولیه در خازنهای فیلم در ثبت اختراعات 587،953 در انگلیس در سال 1944 توصیف شد.
 
خازن های دو لایه الکتریکی (در حال حاضر ابررساناها) در سال 1957 اختراع شدند که H. Becker یک "خازن الکترولیتی ولتاژ کم با الکترودهای کربن متخلخل" تولید کرد. او معتقد بود كهکه این انرژی به عنوان بار در منافذ كربنکربن مورد استفاده در خازن او و همچنین در منافذ پوسته های چوبی خازن های الکترولیتی ذخیره می شود. از آنجا که مکانیسم لایه دوتایی در آن زمان توسط وی شناخته نشده بود ، در این ثبت اختراع نوشت: "دقیقاً مشخص نیست که در صورت استفاده برای ذخیره انرژی ، در این جزء چه اتفاقی می افتد ، اما به ظرفیت بسیار بالایی منجر می شود.
 
خازن فلزی- اکسید و نیمه هادی (خازن MOS) از ساختار ترانزیستور اثر میدان فلزی- اکسید - نیمه هادی (MOSFET) سرچشمه می گیرد ، جایی که خازن MOS توسط دو اتصالات p-n در کنار هم قرار دارد. ساختار MOSFET توسط محمد م. آتلا و داون کهنگ در آزمایشگاه های بل در سال 1959 اختراع شد.خازن MOS بعداً به عنوان خازن ذخیره سازی در تراشه های حافظه مورد استفاده قرار گرفت ، و به عنوان بلوک ساختمان اصلی دستگاه همراه با شارژ (CCD) در فناوری حسگر تصویر استفاده می شود. در حافظه دستیابی تصادفی پویا (DRAM) ، هر سلول حافظه به طور معمول از یک خازن MOSFET و MOS تشکیل می شود.