جنگ داخلی روسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:CWRArticleImage.jpg|بندانگشتی|320px|جنگ داخلی روسیه؛ به صورت ساعت‌گرد از بالا سربازان ارتش دون در ۱۹۱۹؛ یک لشکر از روس‌های سفید در مارس ۱۹۲۰؛ ارتش سواره‌نظام یکم؛ [[لئون تروتسکی]] در ۱۹۱۸؛ کارگران به دارآویخته به دست نیروهای اتریش-مجار در آوریل ۱۹۱۸]]

'''جنگ داخلی روسیه''' (روسی: Гражда́нская война́ в Росси́и, تلفظ، گراژدانسکایا ووینا و راسیی ; نوامبر ۱۹۱۷ – ۲۵ اکتبر ١۹۲۲) یک جنگ داخلی چند حزبی در قلمرو [[امپراتوری روسیه]] سابق بود که بلافاصله پس از انقلاب روسیه آغاز شد که درآن جناح‌های سیاسی رای بدست گرفتن قدرت بایکدیگر به رقابت پرداختند. دو گروه بزرگ نظامی به نام [[ارتش سرخ]]، که برای منافع [[بلشویک]]‌های [[کمونیست]] به رهبری ولادیمیر لنین می‌جنگیدند، و نیروهای متحدی که اتحادیه ناپایداری از گروه‌های بلشویک ستیز بودند. آنها در اصطلاح عامه [[ارتش سفید]] خوانده می‌شدند که دارای منافع مختلفی مانند سلطنت طلبی، اقتصاد سرمایه‌داری و فرم‌های دیگری از نوع [[سوسیالیسم]]، هرکدام با عقاید دموکراسی و ضد دموکراسی بودند. علاوه برآن ارتش‌های غیرایدئولوژی موسوم به ارتش سبزها با بلشویک‌ها و سفیدها مبارزه می‌کردند.<ref name=britannica>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/513737/Russian-Civil-War Russian Civil War] [[Encyclopædia Britannica]] Online 2012</ref> هشت کشور خارجی علیه ارتش سرخ و حمایت از سفیدها که عمدتاً از کشورهای متفقین [[جنگ جهانی اول]] بودند که پیروز جنگ شده بودند، در جنگ داخلی مداخله می‌کردند. ارتش سرخ سفیدها را در سال ۱۹۱۹ در [[اوکراین]] و شرق سیبری که تحت رهبری الکساندر کولچک بودند شکست می‌دهد. باقی مانده سفیدها تحت رهبری پیتر نیکولاویچ ورنگل در شبه جزیره کریمه در اواخر سال ۱۹۲۰ شکست می‌خورد. جنگ البته تا دوسال دیگر ادامه یافت و نبردهای کوچک با باقی مانده‌های سفیدها در خاور دور تا سال ۱۹۲۳ ادامه داشت. جنگ درسال ۱۹۲۳ به دلیل تحکیم جایگاه دولت جوان بلشویک اسما پایان یافت ولی مقاومت علیه بلشویک‌ها تا سال ۱۹۳۴ در آسیای میانه همچنان ادامه داشت. تلفات این جنگ حدود ۷٬۰۰۰٬۰۰۰ تا ۱۲٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر تخمین زده می‌شود که اغلب آن از غیرنظامیان بودند. جنگ داخلی روسیه به عنوان یکی از بزرگترین فاجعه ملی تلقی می‌شود که اروپا تابه حال بخود دیده بود.{{sfn|Mawdsley|2007|p=۲۸۷}}