علامه طباطبایی بعد از مدتی اقامت در [[تبریز]] تصمیم می‌گیرد به [[قم]] برود و بالاخره تصمیم‌اش را در سال ۱۳۲۵ عملی می‌کند. فرزند طباطبایی در این مورد می‌گوید که در ابتدا در منزل یکی از بستگان ساکن شدند و سپس یک خانه اجاره کردند که شامل یک اتاق دو قسمتی بود و سرجمع حدود بیست متر مربع مساحت داشت.{{شنیدن
| نام پرونده = Dinani Greats and Century Philosopher.ogg
| عنوان = دینانی
خط ۵۲:
}}
ایشانطباطبایی در ابتدای ورودشانورودش به قم به قاضی معروف بودند،بود، چون از سلسلهٔ سادات طباطبایی هم بودند،بود، خودشانخودش ترجیح دادندداد به طباطبایی معروف شودندشود. با ظاهری ساده، عمامه‌ای کوچک و قبایی از جنس کرباس آبی رنگ و دکمه‌های باز قبا و بدون جوراب با لباس کمتر از معمول، در کوچه‌های قم تردد داشتندداشت و خانهٔ بسیار محقر و ساده‌ای داشتندداشت. ایشانوی در شهر قم چند آشنای انگشت شمار از جمله [[سید محمد حجت کوه‌کمری]] داشتندداشت. <ref>{{یادکرد خبر|نام = |نام خانوادگی = |همکاران = |پیوند = https://www.farsnews.com/printable.php?nn=8908121564 |عنوان = «علامه طباطبایی» فیلسوفی جهانی|اثر = | ناشر = [[خبرگزاری فارس]]|صفحه = |تاریخ = ۲۳ آذر ۱۳۸۹ |بازیابی = ۲ ژوئن ۲۰۱۸}}</ref><ref>{{یادکرد وب |url=http://www.salehin.com/fa/salehin/alame/zendegi/index.htm |title=زندگی‌نامه سیدمحمدحسین طباطبایی |accessdate=۱ مه ۲۰۰۶ |archiveurl=https://web.archive.org/web/20060518155949/http://www.salehin.com/fa/salehin/alame/zendegi/index.htm |archivedate=۱۸ مه ۲۰۰۶ |dead-url=yes }}</ref>
بر طبق نقل [[غلامحسین ابراهیمی دینانی|دینانی]]، پس از مدتی که به اصرار برخی علما مجلس درس روزانهٔ [[اسفار]] او تعطیل شد، با اصرار طلاب، تدریس [[شفا]] را آغاز نمود. در این میان، وی به تشکیل کلاس‌های شبانهٔ اسفار پرداخت که هفته‌ای دو شب (شب پنج‌شنبه و جمعه) و به صورت سیار در خانهٔ شاگردان تشکیل می‌شد و تعداد معدودی (کمتر از ده تن) شاگرد ثابت در آن شرکت می‌کردند. حضور در این کلاس‌ها بدون اجازهٔ خود او مقدور نبود. دینانی معتقد است محتوای این کلاس‌ها بیشتر درس خارج فلسفه بود.<ref>عبدالله نصری، آینه‌های فیلسوف: گفتگوهایی در باب زندگی، آثار و دیدگاه‌های غلامحسین ابراهیمی دینانی، چاپ دوم، سروش: تهران، ۱۳۸۳، صص ۳۵–۳۷</ref>
