رزنانس مداری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رزنانس مداری''' {{به انگلیسی|Orbital resonance}}، در [[مکانیک آسمانیسماوی]]، رزنانس مداری هنگامی اتفاق می‌افتد که اجسام در حال گردش به‌طور منظم، تحت تأثیر گرانشی دوره‌ای بر یکدیگر قرار گیرند، معمولاً به این دلیل که [[تناوب مداری|دورهٔ مداری]] آنها با نسبت [[عدد صحیح]] کوچکی مثلاً (۱, ۲, ۳, ...) در ارتباط است. این رابطه معمولاً در یک جفت جرم آسمانی دیده می‌شود. قانون فیزیکی در پشت پدیدهٔ رزنانس مداری مانند مفهوم فشاری که یک کودک هنگام [[تاب (بازی)|تاب بازی]] به تاب وارد می‌کند است، جایی که مدار و نوسان هر دو دارای یک [[بسامد طبیعی|فرکانس طبیعی]] هستند و جرم دیگر که «فشار را» انجام می‌دهد با تکرار دوره‌ای عمل می‌کند تا تأثیر همگامی در تداوم آن حرکت داشته باشد.

''رزنانس‌های مداری'' تأثیر گرانشی متقابل جرم‌ها؛ یعنی توانایی آنها در تغییر دادن یا محدود کردن مدارهای یکدیگر را، به شدت افزایش می‌دهد. در بیشتر موارد، این منجر به تعامل ناپایدار می‌شود که در آن؛ واکنش اجسام شتاب می‌گیرد و مدارهای خود را تغییر می‌دهند تا آنجا که طنین رزنانس دیگر وجود نداشته باشد. در برخی شرایط، یک سیستم رزونانس می‌تواند پایدار و خوداصلاح باشد، به گونه‌ای که اجسام در حالت رزنانس باقی بمانند. نمونه‌هایی از رزونانس ۱: ۲: ۴ [[قمرهای مشتری|قمر مشتری]] [[گانیمد]]، [[اروپا (قمر)|اروپا]] و [[آیو (قمر)|آیو]] و رزنانس مداری ۲: ۳ بین [[پلوتو]] و [[نپتون]] است. رزنانس ناپایدار با قمرهای داخلی [[زحل]] باعث ایجاد شکاف در [[حلقه‌های زحل]] می‌شود. مورد خاص از رزنانس ۱: ۱ بین دو پیکر آسمانی با شعاع مداری مشابه باعث می‌شود اجسام بزرگ منظومه شمسی اکثر بدنهای دیگر را که مدارهای خود را به اشتراک می‌گذارند بیرون کند. این بخشی از فرایند بسیار گسترده‌تر پاکسازی محله است، اثری که در تعریف فعلی یک سیاره استفاده می‌شود.