[[پرونده:Berruguete ordeal.jpg|چپ|بندانگشتی|250px|سن[[دومینیک|قدّیس دومینیک]] در حال نظارت بر سوزاندن کتبکتاب‌های بدعت‌گذارانه]]
'''تفتیش عقاید''' یا '''باورپرسی''' یا '''باورکاوی''' (به [[زبان انگلیسی|انگلیسی]] و [[زبان فرانسوی|فرانسوی]]: inquisition)، که به معنی بازرسی و جستجو در باورهای افراد است، به اعمالی گفته می‌شود که یک موضع صاحب قدرت،صاحب‌قدرت، مردم را به دلیل باورهایی که دارند، بازخواست می‌کند. مشهورترین آن، تفتیش عقاید در اروپای مسیحی است.
این نام از دوران [[قرون وسطی]] به یادگار مانده‌است و در برابر [[آزادی بیان]] و [[آزادی عقیدهاندیشه]] یا [[آزادی اندیشه]]عقیده است. تفتیش عقاید، به بیان دقیق‌تر عبارت بود از هیئت‌های داوری بسیار مجهز که [[کلیسای کاتولیک]] می‌کوشید از طریق آن‌ها به یکپارچگی دینی مورد نظرموردنظر خود نائل شود و آن را مبارزه با فرقه گراییفرقه‌گرایی دینی می‌نامید.<ref name=inq>{{cite book|last=بکرش|first=دبورا|title=تفتیش عقاید|publisher=ققنوس|date=۱۳۸۷|isbn=9789643115050|language=فارسی}}</ref> شروع روند تفتیش عقاید، [[سده ۱۲ (میلادی)|قرن دوازدهم میلادی]] و در [[فرانسه]] بود. این کار توسط دستگاه کلیسا انجام می‌شد و متهمان بسیاری در دادگاه‌های تفتیش عقاید متهم به [[ارتداد]]، [[شرک (دین)|شرک]] و [[جادوگری]] می‌شدند. این افراد ابتدا برای اعتراف‌گیری [[شکنجه]] می‌شدند. در صورت عدم اعتراف سرنوشت معلومی برای آن‌ها متصورمتصوَّر نبود، اگرچه اکثر مردم تاب شکنجه‌ها را نداشتند و اعتراف به اعمالاَعمالِ کرده و ناکردهناکردهٔ خود می‌کردند. سپس [[تفتیش عقاید رومی|دستگاه تفتیش عقاید]] آن‌ها را محکوم به مجازات‌های گوناگون و در بسیاری از مواقع به صورت‌های غیرانسانی [[اعدام]] می‌کرد.<ref>[[شکنجه دولتی]]</ref>
