جاندارانگاری: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ماني صفحهٔ روح‌باوری را به زنده‌انگاری منتقل کرد: از ترجمه کتاب اسطوره ک. ک. روتون |
جز ماني صفحهٔ آنیمیزم را به زنده‌انگاری منتقل کرد |
||
خط ۱:
مردم کنعان [[بعل]] های محلی را پرستش میکردند، در صورتی که [[عبرانیان]] چادرنشین، آلهه های دسته های متفاوت را عبادت می کردند و مراسمی بخصوص انجام می دادند. برخی از [[اسباط]] دوازده گانه که به حال شبانی مانده و جنبه کوچ نشینی و بیابانگردی را از دست نداده بودند کمک و عنایت [[یهوه]](خدای موسی) را برای خویش کافی دانستند، زیرا او را مالک کوه ها و الهه طوفان میشمردند که در بیابان به آنان یاری می کند و در جنگ و صلح آنان را رهبری می نماید. لکن اسباط دیگر که جنبه فلاحتی و کشاورزی را پیش گرفتند به ناچار حالتی دیگر داشتند و لازم بود که حرف و مشاغل شهرنشینی بیاموزند. پس از شهرنشینان تقلید کردند و از خدایان و الهه های فعال در بلاد و [[قصبات]] یاری و استعانت جستند<ref>{{Cite journal|last=مهدیزاده|first=دکتر علی|date=1994-02-20|title=اسم اعظم در دین یهود|url=https://jmb.ut.ac.ir/article_14945.html|journal=مقالات و بررسیها(منتشر نمی‌شود)|language=en-US|volume=56|issue=0|issn=1010-4968}}</ref>.
▲{{ادغام از|آنیمیزم}}
عبرانیان هنگام ورود در محل مقدسی چون سینا کفش های خود را درآورده با رخساره مستور پیش می روند تا با دیدن یکی از الهه های مرگ، آن ها را از میان نبرد<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ مختصر ادیان بزرگ، تهران، 1355|زبان=فارسی|مترجم=دکتر محبی|نویسنده=فیلیسین شاله|صفحه=290}}</ref>. با چنین دینی عبرانیان به کشور کنعان وارد شدند. این عقاید از بسیاری جهات با افکار مردم فلسطین شباهت داشت. قوم اسرائیل به تدریج عقاید ساکنین را پذیرفت و با نشان دادن نوعی واحد پرستی متغیر با رفتار و ادراکات قدیم مبارزه آغاز کرد. در این راه ابتدا از مرحله '''آنیمیزم'''، به اعتقاد خدایان مجرد و کلی رسیدند و به نیروهای کلی و نامشخص معتقد شدند. یعنی به همه ی ارواح فوق طبیعت، عنوان کلی با تلفظهای مختلف مانند إل، الیم و الوهیم<!-- El, Elim, Elohim --> دادند.
== منابع ==
{{پانویس}}
| |||