با توجه به لزوم ایجاد یک پل ارتباطی بین بزرگسال و کودک که توسط آن بزرگسال بتواند هم کودک را بشناسد و هم دنیای خویش را به او معرفی کند، ساخت و ارائه اسباب بازی به کودک یکی از مؤثرترین راه کارهایی است که با درگیر کردن احساسی کودک می‌تواند وی را به واکاوی و جستجو در مفاهیم دنیای بزرگسالان وادار کند. از سوی دیگر کودکان در بازی‌های خود استعداد شان را در زمینهٔ تجرید و قدرت تخیل شان به نمایش می‌گذارند.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=مرتضی ارشاد|کد زبان=fa|تاریخ=|وبگاه=انسان شناسی و فرهنگ|نشانی=http://anthropology.ir/article/792.html|عنوان=عروسک ، به مثابه ابژه فرهنگی|بازبینی=2018-02-28}}</ref> گاهی از عروسک‌ها برای نمایش بجای انسانها استفاده می‌شود که به آن‌ها عروسک [[خیمه‌شب‌بازی]] یا عروسک نمایشی گفته می‌شود.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=پيرايه يغمايی|کد زبان=fa|تاریخ=|وبگاه=انسان شناسی و فرهنگ|نشانی=http://anthropology.ir/article/12124.html|عنوان=خیمه شب بازی و پیشینه آن|بازبینی=2018-02-28}}</ref>
== سیر تحول عروسک در ایران ==
ﺷﺎﻳﺪ ﺗﻔﻜﺮ ﺳﺎﺧﺖ ﻋﺮوﺳﻚ در اﻳﺮان از آن زﻣﺎن آﻏﺎز ﺷﺪ ﻛﻪ بخش مهی از مردم این دیار روزگاری چادر نشین بوده اند و شب هنگام آتش می افروختند و لابد فکر سایه بازی را از سایه های متحرکی نور از ایشان بر دیواره های پارچه ای چادر می انداخت گرفته بودند و ادامه همین فکر ناچارا بازی بوسیله اشیا و یا طرح بدن حیوان و انسان و غیره... را باعث شده است. و سپس فکر ساختن عروسک را برای نمایش سایه آن و بعد از ان فکر ساختن عروسک برای نمایش خود آن به ذهنشان خطور کرده است. (بیضایی :1379 ،85)گاهی انسان نخستین پیش از شکار عروسک حیوانی را میساخت آنگاه آن را از بین میبرد ، گویی با اینکار حیوان واقعی را راحت تر شکار میکند و بر آن غلبه مینماید. و یا شاید زمانی آغاز شد که در قبایل اولیه زنان نازا مجسمه طفلی را ساخته و به آغوش می کشیدند. به این امید که زودتر جنینی در شکم ایشان ظاهر شود. (ویل دورانت 1385 ، 79)
درواقع به گونه ای با عروسک ساخته شده رفتار میکنند که گویی کودکی واقعی است و دارای جان و روح میباشد.و نکته دیگر که میتوان به آن اشاره کرد. آن است که انسان از راه همانند سازی سعی بر آسیب رساندن به دشمن خود داشته است. آنچنان که بسیاری از مردمان در بسیاری از زمان ها برای نابود کردن دشمن و یا آسیب زدن به او از راه نابود کردن نقش و یا آسیب زدن به آن انجام میدادند. زیرا فکر میکردد که با رنج بردن تصویر ، دشمن نیز رنج خواهد برد و یا با نابود شدن آن او نیز نابود خواهد شد...(فریزر 1383 ، 89)
گاه نیز به عروسک نگاهی درمانی داشته ند. آنچنان که طبق نظریه (انرژی حیاتی ریکی) برای شفای فرد مریض اگردر مکان حضور نداشته باشد، از طریق ریکی به نیت مریض غایب بر روی عروسک پویش و پرتو افکنی میکنیم. (گوپتا 1385 ،120)
