سکههای ایران: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
←سکههای زرین: افزودن منبع |
|||
خط ۴۷:
زر [[طلا]] را گویند و در پارسی باستان «زرنه»، اوستا «زرهنه» و «زرنهاینه» و «زرنئنه»، پهلوی «زر» «زرین» فلزی است گرانبها به رنگ زرد و درخشان و قابل تورق که برای ساخن سکهها و زیور و غیره به کار میرود<ref>دهخدا، ١٣٧٧: ١٢٧٩٢</ref> و دمای ذوب آن ١٠٦٤/١٨ درجه سانتیگراد است.
نخستین بار [[داریوش اول]] مبادرت به ضرب سکههای زرین «[[دریک]]» نمود و ضرب این نوع سکهها فقط به فرمان وی صورت میگرفت و در دورههای دیگر نیز بر ضرب سکههای زرین حساسیت بیشتری وجود داشت
بهطور کلی در طول تاریخ به سبب همین محدودیت ضرب سکههای زرین و نیز به علت ارزش زیادی که این نوع سکه نسبت به دیگر سکهها داشت، در میان مردم کمتر رواج داشت و گاهی در دورهای اصلاً رایج نبوده و حتی ضرب هم نشدهاست. در کتاب «تاریخ ایران» راجع به ضرب سکههای زرین بعد از اسلام مینویسد: «ضرب مسکوک زرین درایران به معنی واقعی تا حدود ۲۲۰ قمری ظاهر نمیشود.» و «[[ژان شاردن]]» جهانگرد فرانسوی که در [[عصر صفویه]] از ایران دیدن کردهاست در سیاحت نامهاش مینویسد: «ایرانیان [دوره صفوی] هیچگونه مسکوک زرین ندارند.» در دوران قاجاریه دو دسته سکههای زرین ضرب میگردید. دسته اول قطعات زرین سنگینوزن بود که به منظور خاصی ضرب میشد نظیر مصارف خصوصی خزانه و… و دسته دیگر سکههایی کوچک بود که درمیان مردم رواج داشت<ref>شهبازی فراهانی، ١٣٨٠: ٤١</ref>. === سکههای سیمین ===
|