زبان خوارزمی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: متن دارای ویکیمتن نامتناظر ویرایشگر دیداری |
ابرابزار |
||
خط ۱۶:
|script=[[الفبای آرامی]]، [[الفبای سغدی]]، [[خط پهلوی]]، [[الفبای عربی|الفبای خوارزمی]]
|Native name=زڨاک ای خوارزم zβ'k 'y xw'rzm}}
'''زبان خوارزمی''' ({{Lang-xco|زڨاک ای خوارزم zβ'k 'y xw'rzm}})،<ref>{{Cite book|url=http://archive.org/details/ChwarezmischerWorterindex|title=Chwarezmischer Worterindex|last=|first=|publisher=|year=|isbn=|location=|pages=686, 711}}</ref>
به نوشته ابوریحان بیرونی، زبان خوارزمی در دوره او زبانی زنده بودهاست. وجود عبارتهای خوارزمی در متون قرن ششم و هفتم ه.ق/ دوازدهم و سیزدهم م. (در نسخههای خطی قرن هشتم/چهاردهم) نشان میدهد که بخشی از ساکنان خوارزم در این دوره با آنکه احتمالاً دوزبانه بودهاند، هنوز این زبان را میدانستند.<ref>{{پک|ارانسکی|1386|ک=زبانهای ایرانی|ص=91-92}}</ref>
خط ۸۸:
زکی ولدی موضوع را اینجا رها نکرد، نه سال بعد گزارشی داد که تعداد قابل توجهی از جملات و واژههای خوارزمی را در یک اثر فقهی دیگر خوارزمی به عنوان قنیهالمنیه لی تتمیم الغیه «به دست آوردن آرزو برای تکمیل غنا» از مختار الزاهدی (د ۱۲۶۰ م) یافته بودهاست. این در اصل خلاصه و چکیده اثر دیگری به نام منیةالفقها «آرزوی فقیهها» از استاد مختار با نام بدیع القُبازنی بود، اما از مواردی از عملکرد خود را به عنوان قاضی، بدان کتاب افزوده بود. زکی ولی اعلام کرد که فقط در ترکیه از ۷۸ نسخه قنیه خبر دارد، که از نه نسخه بهتری استفاده کرده بود. از قرار معلوم تعداد زیادی از نسخهها در کتابخانههای اروپای غربی شناسایی شده بود. در همان گزارش او برای نخستین بار نسخه بسیار معتبر دیگری از مجموعه کوچک اسناد خوارزمی را یادآور شد. او این نسخه مختصر را کتاب مختصر یا رساله نام نهاد، که چکیده تقریباً همه موارد پیچیده واژهها و جملات خوارزمی در قنیه بود، و از طریق بسیاری از حاشیههای اولیه کتاب مقدمه اضافه شده بود. جلالالدین العمادی الجرجانی این اثر را در حدود میانه سده چهاردهم میلادی تکمیل کرد، زیرا احتمالاً زبان خوارزمی در این زمان به سرعت رو به زوال میرفت یا چنانکه زکی ولدی گمان میکند، کاملاً فراموش شده بود. این یک مسئله استنباطی است، با وجود این، این اثر را به عنوان طرحی مطرح شده که آن زمان خوارزمی از یک زندگی پر رونق بهرهمند بود. به هر حال، هیچ شکی نیست که حاشیهنویس، یعنی جلالالدین، زبان خوارزمی را به خوبی میدانست.<ref>{{پک|مکنزی|1387b|ک=زبان خوارزمی و اوستایی|ص=96-97}}</ref>
در سال ۱۹۳۶ میلادی [[والتر هنینگ|و.ب. هنینگ]] دربارهٔ بررسی اسناد خوارزمی با زکی ولدی شروع به همکاری کرد. در تابستان همان سال این دانشمند برجسته یک طرح کوتاه موقتی از زبان را منتشر ساخت و ۳۰ سال بعد، تا زمان مرگ نابههنگامش در ۱۹۶۷ میلادی او کسی بود که همه مقالههای عمده را دربارهٔ مطالعات خوارزمی به انجام رسانده بود. متأسفانه باید گفت که ویرایش کامل انتقادی اسناد از نسخههای متعدد غیرقابل دسترس قنیه که زکی ولدی و هنینگ فراهم کرده بود، هرگز تحقق نیافت. احتمالاً در میراث هنینگ در کالیفرنیا به صورت بلااستفاده و پنهان باقی میماند و همسرش از روی ظنت آن را نگه داشتهاست. آنچه تا حدودی از
تا اینکه اخیراً همهٔ تلاش و کوششهای خارجیها برای به دست آوردن نسخههای لنینگراد به شکست محکوم شد، اگر دانشمند روسی، میخائیل نیکولایویچ باگالیوبف در این شانزده سال اخیر از این اسناد استفاده کرده باشد، به نظر میرسد هیچ اقبالی در پیشرفت کارها حاصل نشدهاست. قبلاً این منبع که نخست در دسترس بود، برای نسخههای زکی ولدی در ترکیه مجدداً تا حدودی در تحقیق آغازین مورد توجه قرار گرفت، اما برای انتشار هنوز ویرایش ناقصی است. شگفتانگیز و مسرتبخش است که دیوید نیل مکنزی در آوریل ۱۹۸۶ میلادی غیرمنتظرانه یک میکروفیلم بهتری از نسخهٔ دوروی مورد نظرش را از معاون مدیر مؤسسهٔ شرقشناسی لنینگراد دریافت کرد. زمانی که مکنزی، روی ویرایش کل اسناد کار میکرد و امیدوار بود که پس از ۵۰ سال از کشف آن، بتواند برای نخستین بار متن کامل آن را منتشر کند.<ref>{{پک|مکنزی|1387b|ک=زبان خوارزمی و اوستایی|ص=98}}</ref>
خط ۱۹۷:
{{زبانهای ایرانی}}
{{کد زبانهای معرفیشده در ایزو ۶۳۹–۳ که حرف اول عنوان بینالمللی آنها حرف X است}}
{{کد زبانهای معرفیشده در ایزو
[[رده:زبانهای ایرانی]]
[[رده:زبانهای ایرانی شرقی]]
|