زبان درخطر: تفاوت میان نسخه‌ها

 

گویش‌های هرزنی و گرینگانی در [[استان اردبیل]]، تالشی در استان گیلان، وفسی و آشتیانی در استان مرکزی و تاکستانی در استان قزوین که همگی از گویش‌های زبان تاتی به‌شمار می‌روند، در خطر هستند. همچنین گویشوران لاهیجی، بالاخانی، سوراخانی و… که گویش‌های تاتی [[جمهوری آذربایجان]] محسوب می‌شوند نیز با چنان سرعتی در حال کاهشند که از دیدگاه زبانشناسی جزو زبان‌های «در حال انقراض» شمرده می‌شوند. شماری از گویش‌های [[استان سمنان]] نیز در معرض نابودی است. همچنین لُری‌ِ «کُمزاری» (Komzari) که یک گویش ایرانی است و گویشوران آن در آنسوی تنگه هرمز و در کشور عمان هستند نیز جزو زبان‌های در خطر است. راهجردی، دزیدی، نطنزی، گزی، خونسازی، نائینی، دری زرتشتی، سنها (Sonha)، سیوندی، کرشی (Koroshi)، [[زبان اچمی|اچمی و گویشهای آن از جمله بشکردی و کمزاری]] از دیگر [[زبان‌های ایرانی]] در خطر هستند. شماری از زبان‌هایی که گویشورانشان در تاجیکستان، ازبکستان، افغانستان و شرق چین زندگی می‌کنند نیز در گروه زبان‌های تهدید شونده قرار دارند.<ref>زبان‌های ایرانی در معرض خطر، دانشنامه دنبلید</ref><ref>https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_endangered_languages_in_Asia#Iran</ref>

 

== پانویس ==