عبدالمطلب: تفاوت میان نسخه‌ها

}}'''عبدالمطلب‌عبدالمطلب بن‌بن هاشم بن عبدمناف''' (۱۲۷–۴۵ قبل از هجرت، ۵۰۰–۵۷۹ میلادی) بزرگ قبیله [[قریش]] و از بزرگان شهر [[مکه]] بود. او در [[یثرب]] متولد شد و در هفت سالگی به مکه آمد و در آنجا سروری یافت. گفته‌اند که واقعه اصحاب فیل (حملهٔ [[ابرهه]]) در دوره سیادت وی بر مکه روی داده است. عبدالمطلب از قبیله قریش و فرزند هاشم است که بنی هاشم به او منسوب‌اند. یکی از اسامی مهم وی شیبه می باشد ، به معنای مو سفید.

== نسب ==

نسب او به [[ابراهیم|ابراهیم]] پيامبرپیامبر می‌رسد. مادرش سلمی دختر عمرو از طایفه بنی نجار خزرج است. بعد از هجرت محمد به مدینه، این خانواده از یاران او شدند.

== نام و القاب ==

== مادرش ==

هاشم پدر عبدالمطّلب در سفری به یثرب، با «سَلمی» دختر عمرو بن زید از طایفهٔ بنی نجار، ازدواج کرد. او قبل از به دنیا آمدن فرزندش، عبدالمطلب (شیبه)، به شهر غزه در فلسطین کنونی سفر کرد و در همان‌جا درگذشت و به خاک سپرده شد. عبدالمطلب به اختلاف مورخان، هفت سال یا بیشتر در يثربیثرب نزد مادرش به سر برد. سرانجام، عمویش مطّلب، به یثرب رفت و او را با خود به مکه آورد.

== بعد از مرگ عمو ==

== دین ==

بنابر گزارش‌هایی، عبدالمطلب بر دین حنیف بوده و بت نمی‌پرستید. مسعودی تاریخ‌نگار قرن سوم قمری از وجود اختلاف دربارهٔ دین عبدالمطلب سخن گفته و اینکه عبدالمطلب و دیگر اجداد و پدران محمد هیچ‌یک بت نپرستیده‌اند را به عنوان یکی از نظرات در این باره ذکر می‌کند كهکه ايناین نظر جانبدارانه مىمی نمايدنماید. شیخ صدوق از امام صادق نقل کرده که پیامبر به علی گفت: «عبدالمطلب هیچ‌گاه قمار بازی نکرد و بت نپرستید و … و می‌گفت: من بر دین پدرم، ابراهیم، هستم.»

بنابر روایات تاریخی، ماجرای حمله ابرهه به مکه معروف به حمله اصحاب فیل در زمان عبدالمطلب روی داد. ابرهه با لشکری از یمن به قصد تخریب کعبه به مکه حمله کرد. لشکریان ابرهه شتران قریش را به غارت بردند. میان عبدالمطّلب و ابرهه ملاقاتی صورت گرفت. عبدالمطلب تنها آزادی شتران خود را درخواست کرد. ابرهه گفت، گمان می‌کردم برای گفت‌وگوگفتگو دربارهٔ کعبه آمده‌ای. عبدالمطلب پاسخ داد:

او گنجی را یافت‏یافت - ممکن است منظور همان اشیایی باشد که جرهم از هدایای کعبه به هنگام پر کردن چاه زمزم در آن ریختند- و خمس آن را صدقه داد و خداوند عزّ و جلّ هم فرمود: «وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ». بدانید که آنچه غنیمت به دست می‌‏آورید،می‌آورید، یک پنجم از آن خدا است. هنگامی که چاه زمزم را حفر کرد، آن را سقایة الحاج (آشامیدنی حاجیان) نامید و خداوند هم فرمود: «أَ جَعَلْتُمْ سِقایةَ الْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ کَمَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیوْمِ الْآخِرِ»، آیا آشامیدنی حاجیان و کلیدداری مسجدالحرام را برابر عمل کسی دانسته‌اید که به خداوند و روز قیامت ایمان آورده است؟

یعقوبی می‌نویسد: او سنت‌هایی را پایه‌گذاری کرد که رسول خدا آن‌ها را اجرا می‌‏کردمی‌کرد و آیات الهی در مورد آن‌ها نازل شد و آن‌ها عبارت بود از:

نسب امامان شیعه و همه طالبیان (بنی علی، بنی‌جعفر و بنی‌عقیل) از طریق ابوطالب و نسب بنی‌عباس از طریق عباس به وی می‌‏رسدمی‌رسد همچنین نسب بنی‌حارث و بنی ابی‌لهب به او می‌رسد.<ref name="fa.wikishia.net"/>

[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D8%A8%D8%AF_%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%B7%D9%84%D8%A8_%D8%A8%D9%86_%D9%87%D8%A7%D8%B4%D9%85عبد_المطلب_بن_هاشم عبدالمطلب بن هاشم]