احمد کسروی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[محمدعلی جزایری]]، استاد زبانشناسی و زبان پارسی [[دانشگاه تگزاس در آستین|دانشگاه تگزاس آستین]]، می‌نویسد:<blockquote>در ایران، یکی از این گونه کسان [[احمد کسروی تبریزی]] است که سالی چند با دانش و بینش خود [[چراغ راهنمایی]] فرا راه ما داشت. افسوس که نادانی و نابینایی تنی چند چراغ زندگی وی را فرو کشت و مغزی را روشن‌اندیش و دلی را روشن‌بین جاودانه از کار باز ایستانید. کسروی مرده‌ریگی از خود به جای گذاشت جاودانه و از میان نرونده ـ مرده‌ریگی زندگی‌انگیز و درخشان که تا دیری بر جای خواهد ماند. این مرده‌ریگ اندیشه‌هاییست در زمینهٔ اجتماع و زندگانی، و پژوهشهاییست در چند رشته از دانش. یکی از این رشته‌ها [[زبان و زبانشناسی]] است.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=نوشته‌های کسروی در زمینه زبان پارسی|نام خانوادگی=یزدانی|نام=حسین|ناشر=سپهر|سال=1357|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref></blockquote> حسین یزدانیان که نخستین بار بکار گردآوری نوشته‌های کسروی پرداخت می‌نویسد:<blockquote>سپس نیز در میان کوششهای دیگر خود، پیراستن زبان فارسی را بایای خود شمرده، چه وی از هر کسی بیشتر «صلاحیت» داشته تا دربارهٔ زبان فارسی سخن راند و از راست و کج و درست و نادرست، از آشفتگی و نابسامانی و راه چارهٔ آن‌ها گفتار راند، ایراد گیرد، داوری کند و سرانجام در پیراستن و آراستن و رسا گردانیدن آن بکوشد. به ویژه که وی در کار پیراستن مغزها و بسامان گردانیدن اندیشه‌های مردم ایران بوده و بآن تلاش داشته تا ایرانیان را از گمراهیها و آلودگیهایی برهاند، ریشهٔ نادانیها را بکند و به بیراهیها چاره اندیشد و یک دیگرگونی ژرفی در اندیشه‌ها و باورها، در جهان‌بینی و برداشت آنان از جهان و زندگانی پدیدآورد و چراغی فرا راه مردم بگذارد. در این راه بوده که نیاز فراوان بزبان پیراسته و رسا می‌دیده، زبانی که مردم یکسره با معنای کلمه‌ها سر و کار داشته باشند، زبانی که از واژه‌های پست چاپلوسانه، از واژه‌های دشوار و بی‌معنی پیچیده دور باشد، و سرانجام زبانی که بر پایه‌های خود استوار بایستد و در بروی هر بیگانه‌ای نگشاید.<ref name=":0"/></blockquote>[[یحیی ذکا]]، ایران‌شناس، پیرامون نوشته‌های کسروی پیرامون پسوند کاف می‌نویسد:<blockquote>از نوشته‌های ارجدار و دانشمندانه شادروان احمد کسروی در پیرامون یکی از پسوندهای مهم زبان فارسی است. این کتاب در زمینه خود برای کسانی که باستقلال و استواری و توانایی زبان فارسی دلبسته‌اند و در این راه می‌کوشند راهنمای بزرگ و سودمندی تواند بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کافنامه|نام خانوادگی=کسروی|نام=احمد|ناشر=پراکنش اینترنتی بدست م. فرهیخت|سال=1387|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref></blockquote>[[محسن ابوالقاسمی]]، استاد [[زبان و ادبیات فارسی]] [[دانشگاه تهران]]، می‌نویسد:<blockquote>احمد کسروی تبریزی، بیش از هر فرد دیگری در ساخت لغت ذوق و شوق به خرج داده‌است. وی علاوه بر ساخت لغت، زبانی هم برای خود ساخته‌است به نام «زبان پاک» و کتابی به همین نام در شرح آن به چاپ رسانده‌است. از ساخته‌های کسروی:</blockquote><blockquote>بزنده (=مجرم)، بزیدن (=جرم کردن)، بی یکسو (=بی‌طرف)، بی یکسویانه (=بیطرفانه)، پادرزم (=حمله متقابل)، جداسر (=مستقل)، شهریگری (=تمدن)، فراهمیدن (=اجتماع)، ورزاد (=انجمن تربیت بدنی)<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ زبان فارسی|نام خانوادگی=ابوالقاسمی|نام=محسن|ناشر=|سال=1373|شابک=|مکان=|صفحات=}}</ref></blockquote>