رستم یکم: تفاوت میان نسخه‌ها

او نیز همچون اسپهبد [[کارن یکم]] در آغاز نسبت به ''سید حسن'' اظهار دوستی کرد، اما در باطن با مخالفان سید ارتباط داشت.

وی به سبب تلفات و خسارت‌هایی که در زمان جدش قارن، به ''کوهستان شروین'' رسیده بود، نمی‌توانست به [[دیلم]]یانی که به دورش جمع شده بودند، جیره و مواجب بپردازد، از این رو، آنان را به راهزنی در اطراف تشویق کرد و بدین گونه در اطراف قلمرو [[زیدیه]]، ناامنی‌هایی را باعث شد که تحمل آن امکان پذیر نبود.

 

به دنبال توقیف و قتل عقیقی، او نیز در کوهستان‌های اطراف متواری بود تا سرانجام از داعی امان خواست که او نیز به وی اجازه داد به ولایت خود باز گردد، عنوان سابق خود را حفظ کند، خراج و صدقات ولایت را بپردازد و سپاهی برای خود نگه ندارد. بعد از وفات حسن بن زید «رجب ۲۷۰ق / ژانویه ۸۸۴م»، برادرش [[محمد بن زید]] معروف به '''[[داعی کبیر]]''' در ولایات هامونی استقرار پیدا کرده و چند سال بعد املاک اسپهبد رستم را ضبط و مصادره کرد. رستم بار دیگر متواری شد و به ''جبال شروین'' گریخت.