درسال ۸۳۰ میان ملک کیومرث رستمدار حاکم رویان (کلارستاق ،کلارستاق، کجور و نور) با حکام کیایی گیلان دشمنی سخت پدید آمد و در نهایت ملک کیومرث رستمدار با حمایت اهالی کجور و کلارستاق در سال ۸۳۱ قمری به سرزمین کیاییان گیلان حمله نموده و منطقه ی تنکابن را فتح نمود و عمارت خاصه سید داوود کارکیا را آتش زده و برخی از حامیان کیاییان را به قتل رساند کیاییان ناحیه تنکابن را به او واگذار نمودند ملک کیومرث بین سال های ۸۰۷ تا ۸۵۷ قمری بر رویان حکومت راند و مرزهای حکومت ملک کیومرث از شرق تا لاریجان آمل و از غرب تا تنکابن و از جنوب تا طالقان امتداد می یافت. <ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= مرعشی |نام=ظهیر الدین | پیوند نویسنده =ظهیرالدین مرعشی |کتاب=[[تاریخ طبرستان و رویان و مازندران]] |کوشش= محمد حسین تسبیحی و با مقدمه [[محمدجواد مشکور]] |صفحه =صفحات صد و چهل و هفت و صد و چهل و هشت از دیباچه کتاب |ناشر=موسسه مطبوعاتی شرق |مکان =تهران |سال =١٣٤۵ |شابک=}}</ref>پس از ملک کیومرث حکومت او بین دو پسرش کاووس و اسکندر تقسیم گشت. ملک اسکندر و هشت تن از نوادگان اسکندر بر کجور و کلارستاق حاکم گشتند به شاخه ی [[ملکان کجور|کجور]] مشهور گشتند و ملک کاووس و نه تن از نوادگان او بر نور و لاریجان حاکم گشتند که به شاخه ی [[ملکان نور|نور]] مشهور گشتند.
این دو سلسلهٔ خویشاوند از سال ۸۵۷ تا ۱۰۰۶ یعنی تا اوسط عصر صفوی بر رویان و رستمدار (نور ، کجور و کلارستاق) حکومت نمودند و با جنگ‌های پی‌درپی اوضاع منطقه را برهم زدند و طولانی‌ترین سلسلهٔ جهان آن روزگار را به افول کشیدند.
[[صفویان]] در سال ۹۰۷هجری قمری به‌دست [[شاه اسماعیل یکم]] بنیان گذاشته شد و در ۹۱۸هجری قمری [[شاه اسماعیل یکم]] به مازندران یورش برد و پس از زد و خوردهایی [[آمل]] را ترک کرد.
