کاربر:Esi Gonzalez/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

قبل از فورترن ۷۷، به طور معمول تعدادی [[پیش‌پردازنده]] برای میسر ساختن یک زبان مناسب تر مورد استفاده قرار می گرفتند، با این مزیت که کد پیش پردازش شده می توانست روی هر ماشینی که یک کامپایلر استاندارد فورترن داشت کامپایل شود. این پیش پردازنده ها معمولا از برنامه نویسی ساختاریافته، اسامی با طول بیش از ۶ کاراکتر برای متغیرها، [[نوع داده‌داده|نوع داده‌های]] اضافه، [[کامپایل شرطی]] برنامه، و حتی قابلیت‌های [[ماکرو (رایانه)|ماکرو]] پشتیبانی می کردند. پیش‌پردازنده‌های متداول شامل {{یادکرد وب |نام خانوادگی= |نام= |عنوان=FLECS |نشانی=https://try-mts.com/ratfor-flecs-language-features/|اثر= |تاریخ= |ناشر= |نشانی بایگانی= |تاریخ بایگانی= |کد زبان=en }}, [[:en:Iftran|ایفترن]] ,[[:en:MORTRAN|مورترن]], SFtran, S-Fortran, [[رتفور (زبان برنامه‌نویسی)|رتفور]] و [[:en:Ratfiv|رتفیو]] می‌شدند. برای مثال، رتفور و رتفیو یک زبان شبیه [[سی (زبان برنامه‌نویسی)|سی]] پیاده سازی می‌کردند و کد پیش‌پردازش‌شده را به زبان فورترن ۶۶ خروجی می‌دادند. علی رغم پیشرفت‌ها در زبان فورترن، پیش‌پردازنده‌ها هم چنان برای کامپایل شرطی برنامه‌ها و جایگزینی ماکروها مورد استفاده قرار می‌گیرند.