صفت مفعولی بر آنچه فعل بر آن واقع شده باشد، دلالت می‌کند، مانند: پوشیده، برده. یعنی آنچه پوشیدن و بردن بر آن واقع شده باشد و علامت آن «ه» ماقبل مفتوح است که به بن ماضی فعل افزوده میشود.<br>
آنچه گفته شد برای افعال ساده است. برای افعال مرکب اگر دارای [[همکرد]] کردن باشند صفت مفعولی نداریم و اگر همکرد فعل مرکب غیر از کردن باشد با افزودن پسوند «ه» به ستاکِ گذشتهٔ همکرد صفت مفعولی ساخته میشود.<ref>{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = طباطبایی | نام = علاءالدین | پیوند نویسنده = علاءالدین طباطبایی | عنوان = فرهنگ توصیفی دستور زبان فارسی | سال = ۱۳۹۵ | ناشر = فرهنگ معاصر | شابک
