میکل‌آنژ: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۹:
'''میکل آنجلو دی لودوویکو بوناروتی سیمونی '''{{به ایتالیایی|Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni}} شناخته شده به عنوان '''میکل‌آنژ''' {{به فرانسوی|Michel-Ange}} (زاده ۶ مارس ۱۴۷۵ - درگذشته ۱۸ فوریه ۱۵۶۴)، [[نقاش|نگارگر]]، [[پیکرتراش]]، [[معمار]] و [[چکامه‌سرا]]<nowiki/>ی ایتالیایی [[رنسانس والا]] و زادهٔ [[جمهوری فلورانس]] بود که اثری شگرف بر گسترش هنر غربی داشت. استعدادهای چند جانبهٔ هنری‌اش چنان بود که از سوی بسیاری از بزرگترین هنرمندان معاصر خودش و نیز برخی از بزرگترین هنرمندان تاریخ، وی را در کنار فلورانسیِ دیگری که او نیز بهره‌مند از پشتیبانی [[دودمان مدیچی]] بود (یعنی [[لئوناردو دا وینچی]]) اغلب به عنوان یکی از نامزدهای‌های الگوی نمونه یک [[همه چیز دان|همه‌چیزدان]] در نظر می‌گیرند.<ref name="Britannica"/<ref name="Britannica">{{Britannica|379957}}</ref>
شماری از فراورده‌های هنری میکل آنژ در زمینه نگارگری (نقاشی)، پیکرتراشی و معماری در میان نام آورترین فراورده‌های که وجود دارند، به ثبت رسیده‌اند.<ref name="Britannica"/> فراورده‌های هنری وی در زمینه‌های نامبرده شمار شگرفی دارند؛ با نگاه به فزونی شمار نامه‌های بازمانده، شرح حال‌ها و مستندات تاریخی، وی برترین هنرمند قرن شانزدهمی است که در موردش مستنداتی تاریخی وجود دارند. وی دو تا از شناخته شده‌ترین فراورده‌هایش، [[ترحم (میکل‌آنژ)|پیئتا]] و [[تندیس داوود|داوود]]، را پیش از سن سی سالگی آفریده بود. به رغم این که وی احترام اندکی برای نقاشی قائل بود، دو تا از تأثیر گذارترین [[فرسکو]]<nowiki/>ها در تاریخ هنر غرب یعنی صحنه‌هایی از آفرینش (بر [[سقف پرستشگاه سیستین]] در روم) و [[داوری نهایی (میکل‌آنژ)|واپسین داوری]] (بر روی دیوارهایش) را خود آفریده بود. طراحی [[کتابخانه لورنزی]] توسط وی، کاری پیشرو در معماری [[تکلف‌گرایی|تکلف‌گرا]] بود.<ref>Hughes, A. , & Elam, C. (2003). "Michelangelo". ''Oxford Art Online''. Retrieved 14 April 2018, from http://www.oxfordartonline.com</ref> در سن ۷۴ سالگی، وی جانشین [[آنتونیو دا سانگالو یانگر|آنتونیو دا سانگالو]] به عنوان معمار [[کلیسای سن پیترو]] گردید تا پایانه باختری کلیسا و نیز گنبد آن با انجام برخی
میکل آنجلو (آنژ) اولین هنرمند غربی بود که [[بیوگرافی|زندگی‌نامه]]<nowiki/>اش در دوران زندگانی اش نگاشته شدند.<ref name="Britannica"/> در حقیقت، دو زندگی‌نامه از وی در طول زندگانی اش نگاشته شدند. در یکی از آنان که توسط [[جورجو وازاری]] نوشته شد ادعا شد که فراورده‌های هنری میکل آنژ از فراورده‌های هر هنرمند زنده یا مُرده ای فراتر رفته‌اند و «نه تنها در یک هنر برجسته می‌باشند، بلکه در تمامی سه هنر نامبرده نیز.»<ref>Smithers, Tamara. 2016. ''[https://books.google.com/books?id=-fKcCwAAQBAJ&pg=PR7&dq= Michelangelo in the New Millennium: Conversations about Artistic Practice, Patronage and Christianity]''. Boston: Brill. p. vii. {{ISBN|978-90-04-31362-0}}.</ref>
در زندگانی اش، میکل آنجلو (آنژ) اغلب «ایل دیوینو» (به ایتالیایی: ''Il Divino)'' به معنای ''خداوار'' یا ''خداگونه'' خوانده می‌شد''.<ref>{{cite book|last=Emison|first=Patricia. A|title=Creating the "Divine Artist": from Dante to Michelangelo|publisher=Brill|year=2004|isbn=978-90-04-13709-7|url=https://books.google.com/?id=1EofecqX_vsC&pg=PA144&lpg=PA144&dq=michelangelo+%22il+divino%22}}</ref>'' معاصران وی اغلب فره و شکوهش را می‌ستودند. تلاش‌هایی که توسط هنرمندانِ پس از او برای روبرداری (تقلید)<ref>Art and Illusion, E.H. Gombrich, {{ISBN|978-0-691-07000-1}}</ref> فراورده‌های هنری اش به عمل آمدند، به سبک بسیار شخصی ''[[تکلف‌گرایی]]'' رهنمون شدند که خود جنبش بزرگ بعدی در تاریخ هنرِ پس از [[رنسانس والا]] بود''.''
== زندگی ==
| |||