ریسه‌داران: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
LetsDoItBot (بحث | مشارکت‌ها) ←top: تمیزکاری، + ویرایش با ماژول ابرابزار با استفاده از AWB |
ابرابزار |
||
خط ۱:
'''ریسه‌داران''' یکی از چهار شاخهٔ اصلی [[گیاهان]] هستند که به صورت [[تک سلولی]]های مستقل زندگی می‌کنند. به توده آنها ریسه گفته می‌شود. ریسه [[بافت (زیست‌شناسی)|بافت]] تلقی نمی‌شود.
گیاهانی که در این گروه قرار می‌گیرند، ریشه و ساقه و برگ ندارند و دستگاه رویندگی آنان به یک ریسه منحصر می‌شود. از ریسه داران می‌توان جلبکها، قارچها، گلسنگها و باکتری‌های میکروسکوپی را نام برد. جلبکها دارای کلروفیل هستند و غذای خود را از طریق فتوسنتز می‌سازند.
در گیاهان ریسه‌دار پیکره گیاه در ریشه و ساقه و برگ متمایز نشده‌است و بافتهای آوندی وجود ندارد. گامتها دارای دیواره سلولی بوده و تخم تا زمانی که در داخل دستگاه زایشی ماده محصور است به جنین پرسلولی مبدل نمی‌گردد.
این گروه گیاهی بسیار ساده، ابتدایی، غالباً تک‌سلولی و به اصطلاح پروتوفیت بوده و معمولاً تشکیل توده‌های سلولی به نام ریسه یا تال را می‌دهند. سلول‌های سازنده ریسه، همه یک‌شکل و یکنواخت و هریک مستقل از دیگری بوده و با آنکه در کنار هم قرار دارند، هیچگونه ارتباط فیزیولوژیکی بین آنها وجود ندارد، همچنین فاقد هرگونه اختصاصات بافتی هستند. ریسه یا تال تالوفیتها بافت خاصی نیست و به همین علت هم این گروه گیاهی (تالوفیتها) را گیاهان سلولی می‌گویند.
== پیشینه ==
دانشمندی به نام اندلیچر در سال ۱۸۳۶، قارچها، جلبکها و گلسنگها را در یک گروه گیاهی به نام تالوفیتها قرار داد. در سال ۱۸۸۶ دانشمندی به نام ایشلر تمام عالم گیاهی را در چهار شاخه بریوفیتها (هپاتیکها و خزه‌ها)، تالوفیتها (قارچها، جلبکها، گلسنگها)، پتریدیوفیتها، اسپرماتوفیتها قرار داد.
== طبقه‌بندی ==
*ریسه‌داران کلروفیل‌دار (شامل جلبکها در ۱۰ شاخه).
*ریسه‌داران بدون کلروفیل (شامل شیزوفیتها و مایکوتا).
*گلسنگها (شامل قارچ + جلبک).
== منابع ==
* مقدمه‌ای بر جلبکها، قارچها و گلسنگها (تالوفیتها) / تألیف: احمد عبدل زاده، رضا رمضان نژاد قادی، حمیدرضا صادقی‌پور. گرگان: دانشگاه گلستان، ۱۳۸۸.
{{پانویس}}
| |||