دائموسین: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خنثی‌سازی ویرایش 25999202 توسط 5.216.20.1 (بحث) بدون منبع
برچسب: خنثی‌سازی
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: ساطنتش⟸سلطنتش، خوردکننده⟸خردکننده
خط ۳۷:
'''پادشاه دائموسین''' یا '''تموشین''' (۴۴-۱۸ میلادی) سومین پادشاه [[گوگوریو]] به عنوان خدای جنگ شناخته می‌شود.معنی ادبی تموشین ” بزرگ پادشاه مقدس مبارز” می‌باشد.همانطور که لقب وی نشان می‌دهد، پادشاه کشورهای همسایه زیادی را در [[طول عمر]] خود تصرف نمود و باعث گسترش بسیار زیاد وسعت گوگوریو در دوران ابتدایی آن شد.
 
پادشاه دائموسین در سال چهارم [[بعد از میلاد]] به عنوان سومین پسر [[پادشاه یوری]] (دومین حاکم گوگوریو) متولد شد.به عنوان یک شاهزاده جوان، نام وی موهیول بود.از کودکی وی باهوش، محکم و کاردان بود.او به خاطر خدمات ارزنده اش در نبرد با پادشاهی شمالی یعنی بویو، به عنوان ولیعهد منصوب شد.روابط با این کشور قدرتمند بزرگترین وظیفه وی بعد از پادشاه شدنش در سن ۱۴ سالگی بود.در چهارمین سال ساطنتش،سلطنتش، پادشاه شجاعانه حمله‌ای را علیه بویو ترتیب داد.اما این نبرد به مانند نبرد دیوید و گلیات بود زیرا پادشاهی نوپای گوگوریو کشور قدرتمند بویو را که در آن زمان قابلیت این را داشت که برای یک نبرد بیشتر از۵۰ هزار نفر را مسلح کند، به چالش کشیده بود.لشکر کشی رؤیا پردازانهٔ پادشاه با یک شکست خوردکنندهخردکننده پایان یافت در حالی که پادشاه خودش به سختی از مرگ فرار کرد.اما پادشاه خاضعانه پذیرفت که این شکست تقصیر وی بوده‌است و حتی شخصاً از سربازان زخمی مراقبت نمود.زیر دستان وی به او بیشتر از همه کس احترام می گذاشتند و آن‌ها به شدت مصمم بودند تا زیر لوای پادشاه بزرگ متحد باشند.در حالی که پادشاه یک جنگ را باخت،او هرگز در سیاست شکست نخورد.او در تقویت اتحاد درونی توانا بود و هرگز اجازه نداد تا کشورش مجدداً صدمه ببیند.در مقابل، بویو به دلیل کشمکش‌های داخلی بعد از جنگ تقسیم شده بود و سرانجام خاک آن ضمیمه گوگوریو شد.
 
لشکر کشی نظامی پادشاه تموشین برای گسترش وسعت کشور همچنان ادامه می یافت.در حالی که او چندین قبیله کوچک‌تر را تصرف می‌کرد،وی هرگز روستاهای مناطق تصرف شده را غارت نمی کرد.به جای غارت، وی آن‌ها را در داخل خاک گوگوریو ضمیمه می‌کرد و ساکنان محلی را به عنوان مردم خود می پذیرفت.مناطق همسایه به این نکته پی بردند که گوگوریو یک تصرف‌کنندهٔ وحشی نمی‌باشد بلکه یک کشور قدرتمند می‌باشد که توسعهٔ خود را دنبال می‌کند.بعضی از قبایل داوطلبانه به گوگوریو تسلیم می شدند.