مستعمرات سیزده‌گانه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵:
جمعیت مستعمرات با کوچ و جابجایی سرخ‌پوستان از ۲۰۰۰ به ۲.۴ میلیون نفر بین سال‌های ۱۶۲۵ تا ۱۷۷۵ افزایش یافت. این جمعیت شامل جمعیت برده‌داری در مستعمرات ایالات متحده که در تمامی مستعمرات تا [[جنگ انقلاب آمریکا]] قانونی به شمار می‌رفت بودند.<ref name="Rodriguez2007">{{cite book|author=Junius P. Rodriguez|title=Slavery in the United States: A Social, Political, and Historical Encyclopedia|url=https://books.google.com/books?id=4X44KbDBl9gC&pg=PA88|year=2007|publisher=ABC-CLIO|isbn=978-1-85109-544-5|page=88}}</ref> در قرن ۱۸ام، دولت بریتانیا مستعمرات خود را بر پایه [[مرکانتیلیسم]] اداره می‌کرد که در آن دولت مرکزی دارایی‌های خود را بر مبنای منافع اقتصادی‌اش به کار می‌برد.
 
سیزده مستعمره دارای اختیارات اداره مستقل خود بوده و انتخابات محلی فعالی داشتند و در برابر خواست لندن برای کنترل بیشتر مقاومت می‌کردند. [[جنگ فرانسویان و سرخپوستان]] (۱۷۵۴-۶۳) علیه فرانسه و متحدان سرخ‌پوست ‌آن‌ها تنش‌ها بین بریتانیا و سیزده مستعمره را افزایش داد. در طی دهدهه ۱۷۵۰،مستعمرات به جای اطاعت از بریتانیا شروع به همکاری با یکدیگر کردند ۰ این همکاری بین مستعمرات حس مشترک آمریکایی بودن را که منجر به حقوق انگلیشمن، بویژهبه ویژه اصل "نه به مالیات بدون داشتن نماینده" منجر شد. ناراحتی از بریتانیا منجر به [[انقلاب آمریکا]] شده که به تشکیل [[کنگره قاره‌ای]] انجامید. در سال‌های (۱۷۷۵-۸۳) مستعمرات با کمک [[پادشاهی فرانسه]] و به کمک‌های اندکی از [[جمهوری هلند]] و پادشاهی اسپانیا جنگ‌های انقلاب آمریکا را پیش بردند.<ref>Richard Middleton and Anne Lombard, ''Colonial America: A History to 1763'' (4th ed. 2011)</ref>