== تأثیر ساختار شیمیایی و مورفولوژی سطح روی خون سازگاری پلی‌اورتان ==
در اواخر سال ۱۹۸۰ تعدادی از دانشمندان، شیمی، ساختار و مورفولوژی سطح پلی‌یورتان‌هاپلی‌اورتان‌ها را مورد بررسی قرار دادند و به تدریج روش‌های جدید پوشش دهی سطح به همراه پیوندهای مواد دیگر به سطح پلی‌یورتان‌ها،پلی‌اورتان‌ها، با هدف بهبود خونسازگاریسازگاری با خون ابداع شد. ترکیب شیمیایی پلی‌یورتان‌هاپلی‌اورتان‌ها جهت بهبود خونسازگاریخون سازگاری، با تغییرات بسیار زیادی همراه شده‌است. از جمله این موارد سنتز پلی‌یورتانپلی‌اورتان یا پلی‌یورتانِپلی‌اورتانِ یورا با قسمت‌های نرم آبدوست است.
«Cooper»، نیز در مورد ارتباط بین شیمی پلی ال‌ها و خون سازگاری پلی‌یورتان‌ها،پلی‌اورتان‌ها، تحقیقاتی را بر روی نمونه‌های مختلف پلی‌یورتان‌هاپلی‌اورتان با پلی ال‌های متفاوت نظیر PEO, PTMO, PBD (پلی بوتادین) و PDMS انجام داد. این پلی‌یورتان‌هاپلی‌اورتان‌ها به روش پلیمریزاسیون دو مرحله‌ای تهیه شدند و بر روی لوله‌های پلی اتیلنی پوشش دهی شده و سپس درون بدن سگ قرار گرفتند تا پاسخ لخته زایی آن‌ها مشخص گردد. پلی‌یورتانپلی‌اورتان با پلی ال PDMS کمترین لخته زایی را نسبت به نمونه‌های دیگر نشان داد. طبیعت آبگریز PDMS باعث بهبود آبگریزی سطح پلی‌یورتانپلی‌اورتان پایه PDMSPDMS، و در نتیجه توجیهی برای بهبود خون سازگاری آن نسبت به سایر موارد می‌شود و میزان چسبندگی اولیه پلاکت‌ها بااستفاده از سولفونات یا پوشش‌هایی نظیر هپارین در تغییر پاسخ خون به این مواد نقش بسیار عمده‌ای را ایفا می‌کنند. محققی به نام Santerre [۵۵]، پلی‌یورتان‌هاییپلی‌اورتان‌هایی را بر پایه سولفونات سنتز نمود که دارای گروه‌های مختلف سولفور(۳٫۱٪ ۱٫۴٪) بود. در نمونه‌های با گروه‌های سولفونات بیشتر زمان لخته زایی بیشتر افزایش یافت.
