'''گیتا''' از جمله واژگان عصر ادبی پیشاوستایی هند و ایرانی است که در هند به صورتهای گوناگون، از جمله به مفهوم سرود ایزدان ([[بهگود گیتا]]) به کار رفته و در [[اوستا]] درک [[گیتی]] از آن مستفاد شده است. صورت [[پهلوی (زبان)|پهلوی]] یا [[زبان فارسی میانه|فارسی میانه]] (زبان پارسی بهویژه عصر ساسانی) آن «گیتیه» یا «گیتاه» و «گیتیک»[1] (Gitik) و [[پازند]] آن به همین صورتی است که در زبان فارسی امروز متداول است و به معنای [[کیهان]] یا [[جهان]] بهکار میرود[2].