سید روح‌الله خمینی: تفاوت میان نسخه‌ها

[نسخهٔ بررسی‌نشده][نسخهٔ بررسی‌شده]
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه
۳ تغییر آخر متن رد شد (توسط Saranami2020) و برگردانده شد به نسخهٔ 28253917 توسط InternetArchiveBot
خط ۱۶۷:
=== ازدواج و خانواده ===
[[پرونده:خمینی در کودکی.JPG|بندانگشتی|چپ|تصویر [[سید مصطفی خمینی]] در دوران کودکی (نفر سمت راست) که به اشتباه به عنوان تصویر پدرش سید روح‌الله مشهور شده‌است.]]
روح‌الله در سال ۱۳۰۸ هجری خورشیدی با [[خدیجه ثقفی]] دختر [[میرزا محمد ثقفی]] تهرانی ازدواج کرد.<ref name=autogenerated3>برگرفته از [http://www.imam-khomeini.com/Zendeginameh/zendegi%20imam.htm سایت امام خمینی] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20060518085227/http://www.imam-khomeini.com/Zendeginameh/zendegi%20imam.htm |date=18 مه 2006}}</ref><ref>{{یادکرد|کتاب=The Spirit of Allah: Khomeini and the Islamic Revolution|نویسنده = Amir Taheri|ناشر =Adler & Adler Publishers; First Edition. states edition|صفحه= 1 – 90 page|سال=February 1986|شابک=978-0917561047 |زبان=en}}</ref> برخلاف سنت رایج چند همسری و [[متعه]] در بین روحانیان آن زمان، خمینی هیچگاه همسر دیگری و متعه اختیار نکرد و حتی برخی می گویند که برخلاف رسم آن زمان خمینی در امور منزل به همسرش کمک می‌کرد.<ref dir=ltr>{{پک|Milani|2008|ف=Ruhollah Khomeini|ک=Eminent Persians|ص=|زبان=en}}</ref>{{بدون صفحه}} حاصل این ازدواج، دو پسر و پنجسه دختر به نام‌های [[مصطفی خمینی|مصطفی]]، [[احمد خمینی|احمد]]، [[زهرا مصطفوی|زهرا]]، صدیقه، فریده، سعیدهصدیقه و لطیفهفریده بود.<ref name="hawze"/>
دو تن از دخترانش در کودکی بر اثر ابتلا به بیماری درگذشتند.
 
== میانسالی ==
سطر ۳۲۵ ⟵ ۳۲۴:
خمینی چند روز بعد، بازرگان را مسئول تشکیل [[دولت موقت ایران|دولت موقت]] با شرط در نظر نگرفتن روابط حزبی کرد. در حکمی که خمینی برای بازرگان صادر کرد، دولت وی را مسئول برگزاری [[همه‌پرسی نظام جمهوری اسلامی در ایران|رفراندوم تغییر نظام به جمهوری اسلامی]]، تشکیل مجلس مؤسسان برای تدوین قانون اساسی جدید و برگزاری انتخابات مجلس نمایندگان کرد. همزمان، استعفای برخی مقامات، نمایندگان، مدیران و ارتشیان، دولت بختیار را تحت فشار قرار داد. در ۲۱ بهمن، فرماندار نظامی تهران ساعت [[حکومت نظامی]] را از ۱۲ تا ۱۶ تعیین کرد، که گویا هدف آن دستگیری سران انقلاب بود. اما خمینی، از مردم درخواست کرد که بی‌توجه به حکومت نظامی به خیابان‌ها بیایند. در این روز با حمله [[گارد شاهنشاهی]] به پادگان نیروی هوایی، جنگ خیابانی آغاز شد. ارتش و کلانتری‌ها اعلام بی‌طرفی کردند. سرانجام، بختیار در ۲۲ بهمن استعفا داد و نهادهای اصلی حکومت شامل ارتش، ژاندارمری، پلیس، صدا و سیما، نخست‌وزیری و مجلس به تصرف مردم درآمد و انقلاب به پیروزی رسید.<ref>{{پک|پاکتچی|حاج‌منوچهری|انصاری|۱۳۹۴|ف=خمینی، روح‌الله|ک=دائرةالمعارف بزرگ اسلامی|ص=۶۷۸}}</ref>
 
آنچه به خمینی کمک کرد بتواند رهبری انقلاب را به دست بگیرد، این بود که او اولاً، توانست روحانیت شیعه را که معمولاً جناح گرا و فردگرا هستند را ماهرانه در حمایت از خود متحد کند. ثانیاً، خمینی توانست گروه‌های سیاسی مختلف با اهداف مختلف را با هدف حذف شاه متحد کند. ثالثاً، خمینی توانست با تعبیر مبارزه خود علیه شاه در قالب شعارهای معنویت گرا،آسمانی، توده‌های مردم به خصوص طبقات پایین را جذب کند.{{سخ}} بناانقلاب بهبدین تعبیرترتیب برخی، انقلابتبدیل به نوعی بازسازی [[نبرد کربلا|واقعه کربلا]] و جنگ بین حق و باطل بود،شد، که در آن حامیان و مخالفان انقلاب نقش‌های [[حسین]] و [[یزید]] را تداعی می‌کردند. شخصیت خمینی نیز در تبعید، شخصیت [[مهدی]] را تداعی می‌کرد که از طریق نوابش به پیروان خود پیام می‌فرستد.<ref name=Moojan>An Intoroduction to Shi'i Islam, The History and Doctrines of Twelver Shi'ism, by Moojan Momen, Yale University Press, Page 288-89</ref>
 
پس از انقلاب، در ۱۲ فروردین [[همه‌پرسی نظام جمهوری اسلامی در ایران]] برای تعیین نوع [[حکومت]] برگزار گردید. این رفراندم اولین مورد رویارویی بین خمینی و سایر نیروهای انقلابی بود.<ref name=Moojan/> چهره‌های لیبرال‌تر روحانیون مانند [[طالقانی]] و [[محمدکاظم شریعتمداری|شریعتمداری]] به همراه گروه‌هایی مانند [[جبهه ملی ایران|جبهه ملی]] و [[بازرگان]] موافق وجود چندین گزینه انتخابی برای رفراندم بودند. اما سرانجام به فرمان خمینی، مردم تنها می‌توانستند بین گزینه جمهوری اسلامی در مقابل نظام سلطنتی انتخاب کنند.<ref name=autogenerated5>An Intoroduction to Shi'i Islam, The History and Doctrines of Twelver Shi'ism, by Moojan Momen, Yale University Press, Page 289-99</ref>