[[پرونده:Figs-kerman-Iran.jpg|بندانگشتی|میوه انجیر جمعآوریشده، [[کرمان]]، ایران|جایگزین=]]'''انجیر خوراکی'''، '''انجیر'''، '''شال انجیر''' {{نام علمی|Ficus carica}} [[انجیر (سرده)|سرده انجیر]] دارای ۶۰۰ گونه میباشدای کهآسیایی اغلباز انواع[[گیاهان آنگلدار]] وحشیخانواده یا زینتی هستند مانند درخت معروف به درخت کاتوچو (فیکوس الاستیکا) که هم زینتی[[انجیران]] است.<ref>{{Cite وjournal|date=2020-02-04|title=Common هم صنعتیfig|url=https://en. فیکوس بنگالنسیس و فیکوس رلیگیوزا انواع زینتیwikipedia.org/w/index.php?title=Common_fig&oldid=939155778|journal=Wikipedia|language=en}}</ref> این گیاهدرخت میباشندبومی که[[خاورمیانه|خاور در تزئیناتمیانه]] و بهآسیای عنوانغربی گیاه آپارتمانی مصرف زیاد دارنداست.
انواعی که در باغبانی از نظر مصرف میوه آن مورد استفاده قرار میگیرند عبارتند از '''فیکوس کاریکا'''، فیکوس پالماتا و فیکوس پودوکاریکا. فیکوس کاریکا همان انجیر معمولی است که به عنوان میوه مورد استفاده قرار میگیرد؛ ولی فیکوس پالماتا و فیکوس پودوکاریکا بیشتر برای تلقیح انواع انجیر خوراکی کاشته میشوند.
[[پرونده:Fig_fruit.jpg|بندانگشتی|برگها و میوههای نارس درخت انجیر|جایگزین=]]
وطن اصلی درخت انجیر در [[دنیای قدیم]] یعنی اروپا- آسیا در نواحی مدیترانه و در ایران روستای سمنگان یا سمغان میباشد که روستای سمغان مهد انجیر در ایران میباشد و به همین جهت آن را جزء میوههای مناطق نیمه گرم [[طبقهبندی]] میکنند. درخت انجیر به ویژه نوع خود روخودرو یا کوهستانی آن که به [[انجیر کوهی]] نامور است بسیار قدیمی است. یکی از رویشگاههای انجیر خودرو یا کوهی [[قهستان]] و [[جنوب خراسان]] و منطقه [[زیبد]] است.<ref name="Fig, Ficus carica">{{cite web|url=http://www.hort.purdue.edu/newcrop/morton/fig.html#Toxicity|publisher=Purdue University: Horticulture & Landscape Architecture|title=Fig, ''Ficus carica''|accessdate=December 6, 2014}}</ref> آثار این درخت در آخر عهد دوم (کرتاسه) دیده شده و در عهد چهارم در اطراف [[دریای مدیترانه]] مورد کشت قرار گرفتهاست. در مصر از ۲۸۰۰ سال [[قبل از میلاد مسیح]] کاشت درخت انجیر مرسوم بودهاست.
یهودیان قدیم نیز درخت انجیر را میشناختهاند و از یک نوع انجیر که فیکوس سیکوروس میباشد در تورات یاد شدهاست. یونانیان قدیم نوع اصلاح شده این درخت را تحت نام انجیر آتیک (Attic) میشناختهاند و رومیها این درخت را با معتقدات مذهبی خود مخلوط کرده آن را نشانه سعادت و پیشرفت و ترقی روزافزون میدانستهاند. در قرآن نیز، به این میوه سوگند یاد شده و [[سورهای]] به نام این میوه نامگذاری شدهاست.