کرمچاله: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
ابرابزار |
درود واژه از دیدگاه نگارشی نادرست بود |
||
خط ۱۳:
یکی از جنبههای کرمچالهها، بهکاربردن آنها برای انجام سفر در [[فضازمان]] است. میدانیم که فاصله [[زمین]] تا نزدیکترین [[ستاره]] به جز [[خورشید]]، نزدیک به ۴٫۲۸ [[سال نوری]] میباشد. پس [[نور]] با سرعت تقریباً ۳۰۰ هزار کیلومتر بر ثانیه بیش از ۴ سال طول میکشد تا به این [[ستاره]] برسد. اکنون ما با فناوری امروزه بیش از یک میلیون و سیصد هزار سال [[زمان]] نیاز داریم تا به این [[ستاره]] برویم که برای آدمی نشدنی است. اینگونه برمیآید که با انگارهٔ بودن کرمچاله، میتوان از یک سو به درون آن رفت و تقریباً بلافاصله پس از خروج از سوی دیگر، در جایی دوردست از [[جهان]] سر درآورد. در این چهارچوب میتوان از جهانی دیگر نیز سر درآورد. طبق نظریهٔ برخی دانشمندان کرم چالهها از دو سیاه چاله ساخته شدهاند به بعد زمان در ان معنایی ندارد و شما بدون اتلاف وقت میتوانید چندین سال نوری را در کمتر از یک ثانیه طی کنید و علت این هم جاذبهٔ موجود در کرم چالهها بوده که باعث میشود بعد زمان از بین برود، به عبارت دیگر شما در کرمچاله هیچ وقت پیر نمیشوید.
پس این نادرست است که مردم [[سیاهچاله|سیاهچاله]]ها را به عنوان ابزارهایی برای مسافرتهای فضایی میشناسند. اما باید بدانیم که [[سیاهچاله|سیاهچاله]]ها دارای افق هستند و هنگامیکه چیزی، گرچه [[نور]]، وارد آنها شد، افزون بر نابودی، امکان خروج برایش وجود ندارد. البته باید بدانیم که کرمچالهها فقط مدلهایی [[ریاضی]] هستند و آشکارسازی و رصد آنها تاکنون بیسرانجام بودهاست. همچنین گذر از کرمچالهها برای [[سفر در زمان]] عملاً کاری نشدنی است زیرا با فروریزی شدیدی که آنها دارند هیچ جاندار شناختهشدهای نمیتواند آن را تاب بیاورد و باید بدانیم که باز و بسته شدن آنها آن اندازه سریع رخ میدهد که هر ماهیتی در هنگام گذر از آنها به دام خواهد افتاد.
البته تا رسیدن به یک نگرهٔ درست از [[گرانش کوانتومی|گرانش کوانتمی]] نمیتوان داوری همه سویهای انجام داد.<ref>برایس دویت (ساینتیفیک امریکن، دسامبر 1983). [http://hupaa.com/forum/download/file.php?id=1494 گرانش کوانتومی] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20100217020705/http://hupaa.com/forum/download/file.php?id=1494 |date=۱۷ فوریه ۲۰۱۰}}. مجله فیزیک، شماره 4، شماره پیاپی 32، زمستان 1369، صص 124-135؛ برگردان: احمد و سهیل خواجه نصیر طوسی</ref>
|