'''علی محمد بنی آدم''' معروف به '''کارگزار''' و سپس '''وزیرزاده''' و پس از آن، ملقب به '''شریف الدوله''' (۱۲۵۵ خ کاشان - ۲۱ دی ۱۳۲۵ خ تهران). دیپلمات و استاندار دوره‌های قاجار و پهلوی بود.
در سال ۱۲۹۳ هجری قمری (۱۲۵۵ خورشیدی) در کاشان به دنیا آمد. پدرش میرزا محمدعلی تعجب کاشانی معروف به داماد بود. تحصیلات خود را در کاشان آغاز کرد و در مدرسه علوم سیاسی تهران ادامه داد. سپس به خدمت وزارت امورخارجه درآمد و منشی و نایب کارگزار خراسان و سپس منشی محاکمات وزارت خارجه شد. نخستین مأموریت خارجی او نایب ژنرال قنسول (سرکنسول) ایران در [[آستراخان|حاجی طرخان]] روسیه بود و پس از بازگشت معاون دیوان محاکمات وزارت امورخارجه شد. سپس با عنوان وکالت (نمایندگی) سیاسی به بلغارستان فرستاده و پس از آن به عنوان شارژدافر (کاردار) بالکان در بوخارستبخارست (رومانی) مستقر شد. شغل بعدی اش پیش از بازگشت به تهران، کنسول ایران در باتومی روسیه (گرجستان کنونی) بود. مأموریت خارجی اش سرکنسولی ایران در بادکوبه (باکو) بود و سپس کارگزار گیلان شد.<ref name="ReferenceA">{{یادکرد ژورنال |نام خانوادگی۱=صالح |نام۱=علی پاشا |عنوان=شریف الدوله بنی آدم |ژورنال=مجله وحید |تاریخ=۱۳۵۶ |شماره=۲۱۱–۲۱۲ |صفحات=۲۶–۲۷ |پیوند=http://ensani.ir/file/download/article/20120326152335-4019-2181.pdf}}</ref> او از گیلان به نمایندگی دوره دوم مجلس شورای ملی انتخاب شد اما پس از شش ماه نمایندگی در چهارم خرداد ۱۲۸۹ (شانزدهم جمادی الاولی ۱۳۲۸) استعفا کرد تا رئیس تحریرات انگلیس (رئیس اداره انگلیس) در وزارت خارجه شود.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=|نشانی=https://www.ical.ir/ical/fa/Content/4_artmajles1/جلسه-97-صورت-مشروح-روز-پنجشنبه-16-شهر-جمادىالاولى-1328|عنوان=مذاکرات جلسه ۹۷ دوره دوم مجلس شورای ملی شانزدهم جمادی الاولی ۱۳۲۸}}</ref> [[حسینقلی نواب|حسینقلی خان نواب]] وزیرامورخارجهوزیر امورخارجه او را معاون خود کرد و با درگذشت پدرزنش میرزا زین العالدینالعابدین خان شریف الدوله غفاری، لقبش را برای او از نایب السلطنه گرفت.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی۱=عاقلی |نام۱=باقر |عنوان=زندگینامه و شرح حال وزرای امورخارجه |تاریخ=۱۳۷۹ |ناشر=مرکز چاپ و انتشارات وزارت امورخارجه |مکان=تهران |صفحه=۱۲۵}}</ref> پس از کنار رفتن نواب از وزارت خارجه در هفتم فروردین ۱۲۹۰ معاون وزارت داخله شد.<ref>{{یادکرد وب |عنوان=مذاکرات جلسه ۲۲۷ دوره دوم مجلس شورای ملی ۲۶ ربیع الاول ۱۳۲۹ |نشانی=https://www.ical.ir/ical/fa/Content/4_artmajles1/جلسه-227-صورت-مشروح-روز-سهشنبه-26-ربیعالاول-1329}}</ref> سپس به ترتیب کفیل (سرپرست) وزارت جنگ، کارگزار آذربایجان، معاون و کفیل وزارت داخله، معاون کارگزار آذربایجان، ژنرال قنسول (سرکنسول) ایران در قفقاز و نایب الایاله آذربایجان شد (والی اسمی آذربایجان ولیعهد بود) تا اینکه در اسفند ۱۲۹۷ وثوق الدوله نخست‌وزیر او را به حکومت کردستان فرستاد که در آن زمان دچار آشوب بود. شریف الدوله توانست به کمک نیروهای سردار رشید اردلان عشایر شیخ اسماعیلی، مندمی و گلباغی را سرکوب کند.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی۱=مردوخ |نام۱=شیخ محمد |عنوان=تاریخ کرد و کردستان}}</ref> اما سپس با سردار رشید اختلاف پیدا کرد و او را دستگیر و روانه تهران ساخت. فشار حامیان سردار رشید در تهران سرانجام به عزل شریف الدوله در شهریور ۱۳۰۰ انجامید.<ref>{{یادکرد ژورنال |نام خانوادگی۱=بیات |نام۱=کاوه |عنوان=عباس خان سردار رشید و کردستان |ژورنال=گنجینه اسناد |صفحات=۲۰–۳۰ |پیوند=http://ensani.ir/file/download/article/20120325115026-1012-27.pdf}}</ref> شریف الدوله سال بعد حاکم بروجرد و لرستان و سپس حاکم لرستان و خوزستان شد.
شریف الدوله نام خانوادگی بنی آدم را برای خود برگزید و پس از روی کارآمدن رضا شاه پهلوی بار دیگر والی آذربایجان<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی۱=شیری آذر |نام۱=حبیب |عنوان=والیان آذربایجان از ۱۳۰۴ تا ۱۳۲۰ |تاریخ=۱۳۸۷ |ناشر=خجسته |مکان=تهران |صفحه=۲۳}}</ref> و سپس در سال ۱۳۰۶ والی خراسان شد.
