رخش‌آلان‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

در سده نخست پس از زایش مسیح گروهی از آنان به سوی دانوب و دنیپر رفته؛ و تا ۷۰ سال در دشتهای رومانی (امروزی) تا صربستان (کنونی) زندگی می کردند، تا آنکه رومیان بر آنان تاختند و رُخش آلان ها بهمراه دیگر تیره های ایرانی این دشت ها همچون داس ها و تراس ها شکست هایی از رومیان خوردند. برخلاف هون ها که وابسته به تازش بر یکجانشینان بودند، روش زندگی رخش آلان ها بیشتر بر پایه کشاورزی استوار بود. زمین های استپ برای کشاورزی چندان آماده نبود و خاک سرشاری نداشت، از همین رو گهگاه جنگی بر سر بدست آوردن زمینی فراهم برای کشت میان تیره ها پیش می آمد. در آغاز و میانه‌های [[سده ۱ (میلادی)|سدهٔ یکم پس از زایش مسیح]] رخش‌الان‌ها آغاز به تاخت و تاز به مرزهای [[روم]] در کرانهٔ [[دانوب]] نمودند. در یکی از این تازش‌ها در ۶۸ یا ۶۹ میلادی یک لژیون رومی توانست جلوی پیشروی اینان را بگیرد و نه هزار سوار رخش‌الان را از پای درآورد. دلیل این شکست رخش‌الان‌ها را سنگینی بار و بنه‌شان دانسته‌اند. در سال [[۹۲ (میلادی)]] رخش‌الان‌ها با هم‌پیمان شدن با [[داس‌ها]] کینه شکست‌شان را از رومیان ستاندند و [[لژیون ۲۱ راپاکس]] را از میان بردند. با آغاز [[جنگ‌های داسی]] در زمان [[تراژان]] رخش‌الان‌ها با اسواران خود به داسی‌ها یاری رساندند ولی میان سال‌های ۱۰۱ و ۱۰۲ میلادی شکست خوردند. پس تا پایان جنگ بی‌طرف ماندند و سرانجام این جنگ‌ها هم به نابودی دولت [[داکیه|داسی]] انجامید. نابودی [[داکیه|پادشاهی داسی]] و برپایی ایالت رومی [[داسیا]] رومی‌ها را در آستانهٔ سرزمین رخش‌الان‌ها جای داد. در زمان [[هادریان]] امپراتور روم یک سری سنگربندیها و برج و بارو در مرزهای رخش‌الان ساخته‌شد. در آینده [[مارکوس اورلیوس]] به سرزمین رخش‌الان‌ها لشکرکشی کرد. همچنین گزارش است که رخش‌الان‌ها در ۲۶۰ میلادی به استان رومی [[پانونیا]] تاخته‌اند. در آینده برخی نیروهای رخش‌الان به ارتش روم پیوستند.