عبدالله معظمی: تفاوت میان نسخه‌ها

|data1 =

}}

 

پس از بازگشت به ایران، معظمی ابتدا در [[وزارت کشور]] به کار مشغول شد و سپس به [[دانشیار]]ی کرسی [[حقوق بین‌الملل خصوصی]] در [[دانشگاه تهران]] برگزیده شد و به تدریس پرداخت. در سال ۱۳۲۰ به مرتبه [[استاد]]ی ارتقا یافت و در همان زمان به سمت معاونت دانشکده حقوق دانشگاه تهران منصوب شد. در [[دوره چهاردهم مجلس شورای ملی|مجلس چهاردهم]]، به نمایندگی از مردم گلپایگان وارد مجلس شورای ملی شد.<ref>با تلاش دکتر عبدالله معظمی از یازده دانشسرای مقدماتی ایران که غالباً در مراکز استان بود، یکی در شهرستان کوچک گلپایگان تأسیس شد و با تأسیس دانشسرا ، نه تنها فرهنگ گلپایگان رشد کرد و به لحاظ معلّم خودکفا شد، بلکه شهرهای اطراف را هم زیر پوشش داشت. سد گلپایگان (اولین سد مخزنی خاکی و اولین سد مدرن ایران) نیز با پیگیری‌های مستمر دکتر عبدالله معظمی در دستور کار قرار گرفت.</ref>خاندانهای معظمی اصالتی بختیاری تبار دارند واصل آنها ازخوانین بختیاری طوایف بزرگ سرلک[ سلک] بختیاری هستند. این خاندان بزرگ پیشنه مبارزاتی طولانی در ادوار مختلف تاریخ دارند و ازمعدود طوایفی هستند که تاریخ مکتوب هزارساله دارند [ مأخذ: آرشیو بایگانی اسناد کتابخانه پاشا خان سرلک بختیاری الیگودرز،]بنابر کتاب فارس نامه ابن بلخی که به دستور ملکشاه سلجوقی نوشته شده(صفحات ۱۶۵ و۱۶۶و۱۶۴ و۱۶۵ و۱۶۷ و۱۶۸) این خاندان از نسل میرزایحیی خان حاکم عصر قاجار درمنطقه گلپایگان، الیگودرز، خمین و بربرود هستند. چون پدر بزرگشان ملقب به معظم السلطان بود، در هنگام شناسنامه دار شدن مردم ایران لقب معظمی گرفتند و از خوانین مبارز، روشنفکر و نیک نام مناطق وسیعی از ولایت های بختیاری عراق عجم بودند.