میدان: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
←ریشهشناسی واژه: اصلاح اشتباه تایپی برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
WASP-Outis (بحث | مشارکتها) خنثیسازی ویرایش 28354695 از 188.211.61.16 (بحث) برچسب: خنثیسازی |
||
خط ۱۲:
== ریشهشناسی واژه ==
'''میدان''' واژهای پارسی میباشد که از ریشه '''[[می]]'''
جان ریچاردزون ایرانشناس در سال ۱۷۰۰ میلادی فرهنگ عربی و فارسی و انگلیسی خو درا نوشت و آن در دانشگاه اکسفرت به عنوان داکترای اش پذیرفته شد. وی «می دان» را یکبار «پیاله می» و بار دیکر میدان را بخشی از زمینی باز (بدون آبادی) برگردان نمودهاست.<ref>https://archive.org/stream/dictionarypersia00johnuoft#page/1282/mode/2up</ref><ref>https://archive.org/stream/dictionarypersia00johnuoft#page/1284/mode/2up</ref> میدان به معنی ''عیش فراخ خوش'' هم بکار رفتهاست. جان ریچاردزون با کتاب توماس هاید (چاپ ۱۷۰۰ میلادی) آشنایی داشت که در آن در حدود ۵۰ فرهنگ فارسی از ایرانزمین و هند درجاند. واژه [[شراب|می]] برای ''شراب'' از میوهها و به ویژه از میوه انگور گفته میشود. در بسیاری از واژههای پارسی این واژه به عنوان پسوند و پشوند بکار برده شدهاست: ''میگسار'', ''میخوش'', میگون، ''میمون'') , ''می ناب'', [[میکده]]، ''می جو'' (نبات یا گیاه شرین), [[میخانه]]، ''میال'', ''میمنت'', ''میزده'', ''میستان'' (''ستان می''), [[میستان]] (هم روستاهای ایرانزمین) , ''میشوم'' (ضد: میمون) وغیره
|