فضل‌الله بایگان: تفاوت میان نسخه‌ها

وی فارغ‌التحصیل مدرسهٔ سن لوئی تهران بود و کار هنری را با بازی در تئاتر از همان مدرسه شروع کرد. پدرش، [[میرزا جواد موتمن‌الممالک|میرزا جوادخان مؤتمن الممالک]] نماینده اولین مجلس ایران در صدر [[مشروطیت]] بود. در اوایل دههٔ ۱۳۰۰ پس از طی دورهٔ دروس ادبیات عالی فرانسه و شرکت در کلاس‌های کمدی فرانسز، به تهران بازگشت. با همکاری [[معزالدیوان فکری]]، [[علی خان نصر]]، [[دکتر نامدار]] و … کلوپ کمدی جوانان ایران را تشکیل داد. پس از دو سال، و با تلفیق «کمدی جوانان ایران» و «مدرسهٔ عالی موسیقی»، به همت [[کلنل علینقی وزیری]]، «تئاتر موزیکال» را به وجود آورد و نمایش‌هایی از قبیل «رؤیای حافظ» سروش و گلرخ»، «زهره و منوچهر» و «مضار تریاک» را به روی صحنه برد. وی در طول فعالیت تئاتری اش در بیش از سیصد نمایشنامه به ایفای نقش پرداخت و سال‌ها در هنرستان هنرپیشگی تهران به تدریس این هنر مبادرت می‌ورزید. تعداد دیگری از نمایش‌هایش عبارتنداز: «گردش ییلاق»، «سه راهی»، «گیتی»، «زندگی یک خانواده و کارگر»، «من باید وکیل شوم»، «لغزش»، «تصمیم جدی»، «قمار»، «مالک بیگناه»، «صحنه از زندگی». در سال ۱۳۲۳ با تشویق و کمک و دوستانش، نخستین نشریهٔ مستقل تئاتر ایران، به نام «هنرمندان» را منتشر کرد که بیش از چند شماره دوام نیاورد. در سال ۱۳۴۶ بر اثر بیماری نقرس درگذشت. وی عموی خانمپدر [[افسانه بایگان]] بوده است.