فرهنگ ناظم‌الاطبا: تفاوت میان نسخه‌ها

فرهنگ ناظم‌الاطبا نخستین فرهنگ فارسی است که از [[حروف لاتین]] برای نشان‌دادن [[تلفظ]] کلمات ([[آوانگاری]]) استفاده کرده‌است.

 

 

 

 

{{نقل قول|مهمترین تألیف مرحوم «ناظم الاطباء» که تا پایان زندگی خویش یعنی سه ساعت مانده به غروب روز دوشنبه [[۲۶ ذیقعده]] [[۱۳۴۲ (قمری)|۱۳۴۲ قمری]] برابر با [[۹ خرداد|۹ خرداد ماه]] [[۱۳۰۳]] خورشیدی که در [[تهران]] پس از چند روز بستری بودن به سن ۷۹ سالگی به بیماری اسهال خونی ([[دیسانتری|ذوسنطاریا]]) درگذشت، همواره حواس وی مشغول آن بود، همین کتاب حاضر می‌باشد که وی بیش از بیست و پنج سال از زندگی خود را صرف نوشتن آن کرد. او در نوشتن این کتاب پشتکار و ابرام و حوصله فوق‌العاده بروز داد و مدت بیست و پنج سال تمام همین که از وظایف پزشکی خود فارغ می‌شد، به کتابخانه خود می‌رفت و دنباله کار را می‌گرفت. برای اینکه نمونه‌ای از شور و دلبستگی وی نسبت به این کار روشن شود کافیست تا بیاد آوریم که او برای مراجعه به مراجع انگلیسی ناگزیر در سن ۵۵ سالگی به آموختن این زبان پرداخت و نیز وقتی از بس در پی این کار روز و شب نشسته و حرکت را برخود حرام کرده بود، در رانهای وی حالت [[قانقاریا|قانقاریایی]] آشکار شد که چندی به معالجه آن می‌پرداخت.}}