شیعه: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز جایگزینی با اشتباهیاب: وتعالی⟸و تعالی، وهویت⟸و هویت برچسب: متن دارای ویکیمتن نامتناظر |
||
خط ۱۰۹:
==== حکومت اسلامی ====
{{اصلی|ولایت فقیه}}
از نظر شیعه، حکومت تنها از آن خداست و هر حاکمی که از جانب خداوند حکم نکند و فرمانش حق نباشد، لزوماً به باطل حکم کرده و طاغوت است. (چرا که بعد از حق چیزی جز باطل نیست<ref>سوره مبارکه یونس/۳۲</ref>)<ref>أصل الشیعة ص ۲۱۱</ref><ref>الشافی فی الإمامة ج ۱ ص ۱۰۳</ref><ref>وسائل الشیعة للحر العاملی ج ۲۷ ص ۱۳۲</ref><ref>الصراط المستقیم للبیاضی ج ۱ ص ۶۳</ref> و دروغزن به خدا و پیامبر او و غاصب ولایت آنها خواهد بود و مخالفت با آن واجب است، مگر از باب [[تقیه]]. بنابراین، شیعیان معتقدند که خداوند [[امامان شیعه|امامانی]] را از جانب خود تعیین و مشخص نمودهاست و تنها آنان شایستگی تشکیل حکومت و قرار گرفتن در رأس آن را دارند و اطاعت از هر حاکمی غیر از آنها، شرک تلقی شده و موجب جاودانگی در آتش خواهد شد.<ref>أمالی الطوسی ص ۴۱۷</ref><ref>أمالی الشیخ الطوسی ص ۵۷</ref><ref>أمالی الشیخ الطوسی رحمه الله ص ۶۳۴</ref><ref>الاختصاص للشیخ المفید رحمه الله ص ۲۵۹: عن أبی جعفر علیه السلام قال: قال الله تبارک
در نگاه شیعیان خداوند در تمامی زمانها یک نفر را به عنوان امام یعنی سرپرست الهی قرار دادهاست و زمین هرگز از «حجت» خالی نیست اما این راهبران الهی، همان گونه که در بالا گفته شد، تنها زمانی دست به تشکیل حکومت میزنند که اقبال و خواست عمومی برای این امر وجود داشته باشد. شیعیان علت عدم [[ظهور]] و تشکیل حکومت [[حجت بن حسن|آخرین امامشان]] -که وی را [[منجی]] میخوانند- را نیز عدم خواست واقعی مردم برای تشکیل حکومت الهی میدانند.<ref>کتاب الغیبة، محمد بن إبراهیم النعمانی رحمه الله باب ۱۰</ref> در فقه شیعی، نظریهای وجود دارد که دایره اختیارات فقیه جامعالشرایط را در حد حاکمیت میداند و اگر چه در دایره اختیارات فقیه اختلاف نظر وجود دارد اما کسانی که قائل به گستردگی اختیارات ولی فقیه هستند معتقدند او حق حاکمیت دارد و دستورها او به لحاظ حاکمیتی نافذ است. در واقع ولایت فقیه، نظریهای در [[فقه]] شیعه است که نظام سیاسی مشروع در دوران [[غیبت امام زمان|غیبت]] [[امام معصوم]] را بیان میکند.<ref>فیرحی. ص ۲۰۴</ref> نظام [[جمهوری اسلامی ایران]] بر اساس این نظریه تأسیس شدهاست.
ولایت محدود فقیه از جمله حق قضاوت، صدور [[فتوا]] در مسائل شرعی، اخذ [[وجوهات شرعی]] و رسیدگی به [[امور حسبیه]] از دیرباز در [[فقه امامیه]] مطرح و مورد بحث بوده و در ارتباط نزدیک با نهاد [[مرجع تقلید|مرجعیت]] است. اما در نظریهٔ ولایت سیاسی فقیه که بیش از همه توسط [[روحالله خمینی]] مطرح و تشریح شده، این ولایت اساس نظم سیاسی دورهٔ غیبت را تشکیل میدهد و فقیهان جانشین [[امام]] در اجرای سیاستها و مسائل حکومتی و سایر امور مربوط به امام معصوم (به جز جهاد ابتدایی) محسوب میشوند.<ref>نظام سیاسی و دولت در اسلام. ص ۲۴۳</ref><ref>کتاب ولایت فقیه (حکومت اسلامی)، امام خمینی، ص۴۰.</ref>
خط ۱۹۰:
معروف است که شاهان صفوی در کنار ارتش مجهز خود همواره [[شیخالاسلام]]ها (لقب مبلغان شیعه) را همراه میبردند. برخی تاریخ نویسان سنی این روش را با طعن و کنایه تبشیر [[شیعی]] (به مثابه گروههای تبشیری مسیحی) نام نهادهاند.<ref>{{یادکرد وب |url=http://www.altanweer.net/articles.aspx?id=20027&selected_id=-200270006&page_size=5&links=true |title=نسخه آرشیو شده |accessdate=۲۳ نوامبر ۲۰۱۴ |archiveurl=https://web.archive.org/web/20141202023942/http://www.altanweer.net/articles.aspx?id=20027&selected_id=-200270006&page_size=5&links=true |archivedate=۲ دسامبر ۲۰۱۴ |dead-url=yes}}</ref>
البته، شیعه کردن ایران بدون خونریزی صورت نگرفت و چندین هزار تن از سنیهای ایرانی در جریان آن کشته شدند یا به سرزمینهای سنینشین پناه بردند.<ref>[http://www.jadidonline.com/story/17022009/frnk/shah_abbas_exhibition صفویان
از سوی دیگر، گروهی با رد ادعای گروه اول، معتقدند شاه اسماعیل جوانی ۱۴ ساله بود و نمیتوان پذیرفت که حامیان وی سنی باشند و ضد مذهب خود و در حمایت از تشیع از شاه جوان حمایت کنند؛ بنابراین، در ایران آن زمان شیعیان بسیاری بودهاند که صفویه به اتکای آنان توانستهاند قدرتی تشکیل دهند و با حکومت عثمانی سنیمذهب مقابله کنند و در نهایت حکومت تشکیل دهند.
خط ۲۱۴:
=== خصوصیات شیعه واقعی ===
امام ششم شیعیان خصوصیات شیعه واقعی را چنین بیان میکند:{{شروع عربی}}{{نقل قول|«یا جابِرُ! أَیَکتَفِی مَنِ انتَحَلَ التَّشَیُّع أن یَقُولَ بِحُبِّنا أهل البَیتِ، فَوَالله ما شیعَتُنا إلا مَنِ اتّقی الله وأطاعَهُ، وما کانُوا یُعرَفُون إلا بِالتَّواضُعِ والتَّخَشُّعِ وأَداءِ الأمانَةِ وکَثرَةِ ذِکرِ اللهِ والصَّوم والصَّلاة والبِرِّ بِالوالدینِ و التَّعاهُدِ لِلجیرانِ مِن الفُقراءِ وأَهلِ المَسکَنَة والغَارِمِینَ والأیتامِ وصِدقِ الحَدیثِ وتَلاوَةِ القُرآنِ وکَفِّ الأَلسُنِ النَّاس إلا مِن خَیرِ وکانُوا أُمَناءَ عَشائِرِهِم فِی الأَشیاءِ؛ یَا جَابرُ! ما یَتَقرَّبُ العَبدُ إلَی الله تبارک
ای جابر! آیا کسی که خود را به شیعه ببندد و منتسب کند، همین بس باشد که دوستی ما خاندان را دارد؟ به خدا جز کسی که تقوای خدا را داشته و او را فرمان برد، شیعه ما نباشد. شیعههای ما شناخته نمیشوند جز به تواضع، خشوع، امانت داری، کثرت یاد خدا، روزه، نماز، نیکی کردن به پدر و مادر، وارسی حال همسایگان نیازمند و مستمند و بدهکار و یتیم، راستگویی، خواندن قرآن و نگه داشتن زیان از مردم جز به ذکر خیر. آنها در هر چیز امین خویشان خود هستند… ای جابر! جز با اطاعت نمیتوان به خداوند تبارک و تعالی نزدیک شد و ما برات آزادی از دوزخ برای کسی نداریم و احدی را برخدا حجّتی نیست. هر که مطیع خداست، دوست ما است و هر که نافرمانی خدا کند، دشمن ماست. به ولایت ما جز با عمل و ورع نمیتوان رسید.}}<ref>{{یادکرد وب|نویسنده = |نشانی =http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=162900 |عنوان =شیعه واقعی چنین است | ناشر =تبیان |تاریخ = |تاریخ بازدید =}}</ref>
|