حسنعلی فرمند: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Mehrdad2021 (بحث | مشارکتها) |
Mehrdad2021 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۲:
برخی خویشاوندان فرمند همچون امیرنظام قراگوزلو همدانی، در املاک خود حفاری می‌کردند و آثار باستانی کشف شده را به خارج برده، می فروختند. <ref>{{یادکرد ژورنال |نام خانوادگی۱=اذکائی |نام۱=پرویز |عنوان=قراگوزلوهای همدان - بهره سوم |ژورنال=مجله آینده |تاریخ=آذر - اسفند ۱۳۶۷ |شماره=۹ - ۱۲ |صفحه=۶۱۳ |پیوند=http://ensani.ir/file/download/article/20120426125402-3092-1035.pdf}}</ref> فرمند هم در مجلس شورای ملی تلاش می‌کرد که ممنوعیت فروش عتیقه‌جات و آثار باستانی را در خارج لغو کند. از جمله هنگامی که مستوفی‌الممالک در شهریور ۱۳۰۵ برنامه دولت خود را به مجلس عرضه کرد، فرمند دو بار نطق کرد و هر دو بار با تأکید بر اینکه عتیقه‌جات و آثار باستانی از نظر او اهمیتی ندارد، خواهان آن شد که آزادی تجارت این اشیاء در برنامه دولت گنجانده شود. <ref name=":1"/>
== مخالفت با اتوموبیل‌رانی و اتوبوسرانی در تهران ==
در اول آذر ۱۳۰۵ که قرارداد میان وزارت فوائد عامه و یک شرکت دانمارکی برای احداث نخستین خطوط اتوبوسرانی در تهران برای تأیید در مجلس شورای ملی مطرح شد، فرمند مخالفت کرد و گفت:
{{نقل قول بزرگ}}
«این اتومبیلها که در شهر تهران سوار می‌شویم برای ما تجمل است. برای اینکه ما ایرانیها وقتمان این اندازه قیمت ندارد که اتومبیل سوار شویم و بسرعت برق برویم. بنده همه روزه پیاده می‌آیم واز همه آقایان زودتر می‌رسم. این تجملات پول مملکتی را می‌برد. اتومبیل، بنزین، لاستیک، تمام اینها پول ممکلت ما را می‌برند به خارجه. ایرانیها قدیم عموما یک گردشهایی می‌کردند، اسب سوار می‌شدند. در صورتی که حالا آن طور تفریحها هیچ نیست. ورزش هم که نیست و این هم قطعی است در جامعه‌ای که ورزش نباشد، نژاد آن جامعه رو به انحطاط می‌رود. این اتومبیلها که ما در تهران داریم و سوار می‌شویم با این خیابانهای پرخاک و پرکثافت، تمام این کثافات را در هوا پراکنده می‌کند. پس برای یک همچو شهری که خیابان صحیح ندارد، اتومبیل یا اتوبوس راه انداختن به عقیده بنده چندان صحیح نیست. از نقطه نظر حفظ الصحه ما ها باید کوشش کنیم که شهرمان اول مثل شهر های اروپا خیابانهایش با قیر وسیمان ساخته شود، بعداتومبیل‌رانی کنیم». <ref name=":2">{{یادکرد وب |عنوان=مذاکرات جلسه ۳۲ دوره ششم مجلس شورای ملی اول آذر ۱۳۰۵ |نشانی=https://mashruteh.org/wiki/index.php?title=%D9%85%D8%B0%D8%A7%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D8%AA_%D9%85%D8%AC%D9%84%D8%B3_%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7%DB%8C_%D9%85%D9%84%DB%8C_%DB%B1_%D8%A2%D8%B0%D8%B1_%DB%B1%DB%B3%DB%B0%DB%B5_%D9%86%D8%B4%D8%B3%D8%AA_%DB%B3%DB%B2}}</ref>
{{پایان نقل قول بزرگ}}
== «تهران آبش محلول کثافت و نانش تلخ و هوایش خراب است» ==
فرمند تهران را چنین توصیف می‌کرد:
{{نقل قول بزرگ}}
«شهر تهران دو قسمت است، یک قسمت بازار و آن پایین شهر است که روی بازار هم پوشیده است که آفتاب نمی‌گیرد و معدن میکروب است، یک قسمت هم بالای شهر است که اتومبیلها آنجاها را ملوث می‌کنند. [تهران] بدبختانه آبش که محلول کثافت است، نانش هم که همیشه تلخ است و یک مواد عجیب غریبی دارد که برای معده فوق‌العاده بداست، فقط یک هوائی دارد که آن را هم اتومبیلها واتوبوسها خراب می‌کنند». <ref name=":2"/>
{{پایان نقل قول بزرگ}}
== آثار ==
کتاب صد صفحه‌ای همت (یا دوازده درس) اثر یوریتومو تاشی با ترجمه حسنعلی فرمند در دهه بیست خورشیدی در ایران به چاپ رسید.
| |||