سخن (مجله): تفاوت میان نسخه‌ها

مجلهٔ سخن در ابتدا ارگان جامعهٔ لیسانسیه‌های [[دانشسرای عالی|دانش‌سرای عالی]] بود. دورهٔ نخست مجله با انتشار اولین شماره در خرداد ۱۳۲۲ و با همکاری عده‌ای از جوانان باذوق و نواندیش مانند [[صادق هدایت|هدایت]]، [[بزرگ علوی]] و [[حسن شهید نورایی|شهید نورایی]] آغاز بکار کرد. تا چند شماره به صاحب امتیازی [[ذبیح‌الله صفا]] و سردبیری [[پرویز ناتل خانلری|خانلری]] منتشر شد، اما با رسیدن [[پرویز ناتل خانلری|خانلری]] به سی سالگی صاحب امتیازی مجله باوبه او منتقل شد.<ref name="mehrnameh">حبیب‌الله عباسی، مهرنامه، سال دوم، شماره دهم، فروردین ۱۳۹۰، ص ۲۲۴</ref>

انتشار مجله پس از سه دوره، بعلت مسافرت تحقیقاتی [[پرویز ناتل خانلری|خانلری]] به [[فرانسه]]، متوقف شد. از آذر ۱۳۳۱ مجدداً منتشر شد و انتشار آن ماهانه تا سال ۱۳۵۷ بی‌وقفه ادامه یافت. رهاورد این فعالیت ۲۷ دورهٔ سخن در سی‌هزار و صد صفحه بود که در تاریخ فرهنگ ایران بسان یک دائرةالمعارفدایرةالمعارف باقی مانده‌است. در طول این مدت اگرچه خانلری سردبیر اصلی آن بود، فرهیختگانی دیگر در ادوار مختلف عهده‌دار سمت سردبیری بودند: [[احمد بیرشک]]، [[احسان یارشاطر]]، ناصر پاکدامن، علیرضا حیدری، [[قاسم صنعوی]]، [[تورج فرازمند]]، [[حسن هنرمندی]]، [[ابوالحسن نجفی]]، [[محمود کیانوش]]، [[رضا سیدحسینی]]، [[ایرج افشار]] و [[هوشنگ طاهری]].<ref name=mehrnameh/>

سخن بعنوان یک مجلهٔ ادبی و فرهنگی پیشرو و نوجو، اعتبار و شهرت شایانی کسب کرد. این همه بدو مناسبت بود: یکی روی آوردن به نشرِ شعر و داستان و نمایشنامه‌های نو اروپائی و ملل دیگر بود که پیش از آن در مجله‌های فارسی مرسوم دیده نمی‌شد، و دیگر چاپ کردن نوشته‌ها و سروده‌های گروهی نویسندهٔ جوان که پیش از آن آثارشان چندان در نشریات فارسی دیده نمی‌شد.<ref name=mehrnameh/> مجلهٔ سخن نقش بسزائیبسزایی در جهت‌گیری ادبیات فارسی در دورهٔ معاصر داشته‌است.