'''عبدالعظیم رضاییرضائی''' (زادهزادهٔ ۲ فروردین ۱۳۱۱<ref>http://www.ibna.ir/fa/doc/shortint/44003/عبدالظيم-رضايي-پدر-تاريخ-ايران-باستان</ref> در [[یبارک|یَبارَک]]، [[شهریار]] – درگذشتهدرگذشتهٔ ۱۲ تیر ۱۳۸۷ در [[تهران]]) پژوهشگر در [[تاریخ]] [[ایران باستان]] بود.
او دوران ابتداییابتدائی را در شهریار گذراند. در رشتهرشتهٔ علوم معقول و منقول از [[دانشگاه تهران]] مدرک کارشناسی ارشد و در رشتهرشتهٔ [[حسابداری]] و زبان انگلیسی مدرک کارشناسی را دریافت کرد و همزمان پزشکیاری و [[زبان پهلوی]] را نیز آموخت.<ref>[http://www.aftab.ir/lifestyle/view.php?id=109995 عبدالعظیم رضایی، وبگاه آفتاب]</ref> در سال ۱۳۳۰ به خدمت آموزش و پرورش در آمد. وی مدرک دکترای خود را در رشتهٔ ادیان از [[دانشگاه تهران]] گرفت. وی در سال ۱۳۸۵ از دانشگاه [[تاجیکستان]] دکترای افتخاری تاریخ گرفت.
از رضاییرضائی که سال‌هاسالها سمت استادی رشتهٔ [[تاریخ]] [[دانشگاه شهید بهشتی]] را بر عهده داشته، بیش از ۷۰ جلد کتاب، بر جای مانده‌است که کتاب ۴ جلدی«تاریخ ده هزارده‌هزار سالهسالهٔ ایران» از مهم‌ترین آن‌هاستآنهاست.
