رساله قشیریه: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز جایگزینی با اشتباه‌یاب: فساددر⟸فساد در، نثرفارسی⟸نثر فارسی، وانحراف⟸و انحراف
خط ۱:
'''رساله قُشیریه''' یا الرسالة القشیریة مجموعه نامه‌ها و پیام‌هایی است به زبان عربی که زین‌الاسلام ابوالقاسم [[عبدالکریم قشیری|عبد الکریم بن هوازن قشیری]] آنرا به صوفیان و شاگردان خود می‌فرستاده. شروع تهیه آن در سال ۴۳۷ هجری و پایان آن به سال ۴۳۸ بوده و علت نوشتن و ارسال آنها را ظهور فساد در [[طریقت]] وانحرافو انحراف صوفی-نمایان ذکر نموده‌است.
 
کتاب شامل دو فصل و پنجاه و چهار باب است. فصل اول به بیان عقاید صوفیان و فصل دوم خلاصه‌ای از فصل اول است. پس از این دو فصل، بابی در شرح احوال مشایخ [[صوفیه]] و باب دیگر شرح اصطلاحات و تعبیرات آنان است. ابواب دیگر ذکر حالات و مقامات و آداب و اخلاق مشایخ را بیان می‌کند.
خط ۱۳:
ترجمه دومی هم وجود داشته که در کرمان در اواخر قرن ششم پایان یافته‌است.
 
== نمونه نثرفارسینثر فارسی کتاب ==
از باب ۲۹در اخلاص:<blockquote> [[ذوالنون مصری|ذالنون‌مصری]] می گوید سه چیز است علامت اخلاص، یکی آنکه مدح و ذمّ عام نزدیک او یکی باشد و دیگر آنکه روُیت اعمال فراموش کند و سوم در آخرت، عمل خویش هیچ نبیند.
 
خط ۱۹:
 
== شرح جامع بر رساله قشیریه ==
رساله قشیریه اثر ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری یکی از مهمترین کتب عرفان و تصوف در قرن پنجم هجری می‌باشد. این رساله، بنا به گفتهٔ قشیری برای مریدان و صوفیان مبتدی نوشته شده و علت نگارش آن، ظهور فساددرفساد در طریقت ذکر شده‌است. در سال ۱۳۹۳ شرحی توسط حسین شهبازی بر رساله قشیریه نوشته شده که شامل یکصد و پنجاه اصطلاح عرفانی و مستند گشتن آنها به یکی از منابع ادبی، روایی و عرفانی، بررسی دویست شخصیت از مشایخ قرن اول تا پنجم هجری، شرح لغات و جملات دشوار را در بر می‌گیرد.<ref>شرح جامع بر رساله قشیریه، حسین شهبازی، تهران، انتشارات زوار، ۱۳۹۳</ref>
 
== منابع ==